En dan is daar ons vreetmonstertje Stijnke. Ik kreeg zowat een hartstilstand vanmiddag.
Lies zat met haar bordje op haar knieën nog wat olympisch schaatsen mee te pikken en roept ineens "waar is mijn pil?!" Na een onhandige beweging was dat duidelijk: pil vloog alsnog door de lucht en hop bij Stijnke in haar bek.
Eer ik er iets uit had, was niet meer precies vast te stellen hoeveel ze binnen had gekregen. Kon wel een halve zijn, want ik had ongeveer een halve eruit weten te schrapen. De pil viel nogal snel uitelkaar.
Lies nog heel onthutst: het was maar een klein pilletje (en gelukkig geen hoge dosering)... En ik dacht: het is ook maar een klein hondje. DA bellen!

De assistente moest eerst het vergiften centrum bellen, want de DA wist ook niet wat zo'n bloeddrukverlager kon doen en hoe te handelen. Even later kwam het verlossende woord: niet laten braken, dat heeft toch geen zin bij zo'n kleine hoeveelheid. De kans is groot dat ze het toch niet meer uit de maag krijgt. Wel actieve kool (Norit dus) en even langs komen voor controle, wegen i.v.m. dosering en poeder ophalen. En in de gaten blijven houden. Gelukkig neemt Stijnke dat spul makkelijk in. Scheutje karnemelk en ze had de eerste 20 gr. zó naar binnen. Ze heeft tot nu toe geen enkel blijk gegeven van sufheid, traagheid of duizeligheid en is ook niet flauwgevallen. Heeft net wel met smaak haar tweede prutje weggewerkt (5 gr) en heeft nu nog 5 porties te gaan van 5 gr. tot we het klokje twee keer rond zijn. We hoeven er de wekker niet voor te zetten volgens de DA, maar of ik nou helemaal gerust ga slapen
