Mary schreef:
Een moeder van een tweeling kan toch echt wel een steuntje in de rug gebruiken.
Heb jij zelf ook een tweeling, Mary? De meeste mensen zien altijd alleen maar de leuke kant van het hebben van een tweeling. Het ziet er zo schattig uit. Altijd iemand om mee te spelen.
Het is ook wel leuk. Ik ben beretrots op mijn meiden en zou ze voor geen geld meer willen missen, maar er zit ook een keerzijde aan de medaille.
Nu ze wat ouder worden (ze zijn net 4 geworden) wordt het steeds makkelijker. Ze weten wat wel en niet mag. Dana wacht netjes op de stoep. Romy vaak ook, maar is door het autimse toch minder betrouwbaar. Ze eten zelf, drinken zelf, kunnen zichzelf aan en uitkleden, die grote 2lingwagen hoeft niet meer mee, want ze lopen zelf.
Het meest vervelende aan een tweeling vind ik, dat ik sommige dingen echt niet alleen kan. Er is hier een hele leuk grote speeltuin, maar ik heb altijd iemand nodig die met ons mee gaat. Er is namelijk een zwembadje bij en een hele grote kabelbaan. Ik ben altijd bang dat er 1 verdrinkt of aan 'aanrijding' krijgt met die kabelbaan als ik even met de ander bezig ben. Brrrrrr.
Ook vind ik het jammer dat ik maar 1 keer zwanger geweest ben. Ik vond dat zo leuk. Ik voelde me zo apart. Alsof ik de enige zwangere in de stad was

. Lekker pronken met die enorme buik. Tof! Ook had ik wel een keer thuis willen bevallen. Met een meerling moet dat persé in het ziekenhuis onder begeleiding van een gynaecoloog. Zo medisch allemaal.
Haha, ik ben zo in voor een derde

Helaas is Martijn niet over te halen
En ach, nu de meiden 'groot' zijn is het ook allemaal wel makkelijk. Geen slaapjes of voedingen meer op uur en tijd. Ik geniet lekker van mijn meiden! Ik zal eens een paar leuke foto's van Dana en Romy in mijn fotoboek zetten.
Groetjes, Renate