Even een leuk berichtje tussendoor... Ondanks haar nare ziekte, gaat het nog steeds erg goed met mijn moeder.

Haar Alzheimer gaat maar erg langzaam achteruit en ze (en wij samen met haar) geniet echt van het leven; eigenlijk veel meer dan 10 jaar geleden toen ze voelde dat er iets was, maar men maar niets kon vinden. Dat "het beestje toen een naam kreeg" bracht rust over haar.
Sinds een week of 5 gaat ze 1 middag in de week naar een dagopvang waar ze het helemaal naar haar zin heeft. (je moet mijn moeder kennen om te weten hoe bijzonder dat is; iets als dagopvang was echt niet bespreekbaar...) We hebben een huis in Bloemendaal gevonden waar 11 mensen "intern" wonen en wat voor oudere omwonenden een prettige dagbesteding biedt. Mama heeft een indicatie voor 4 middagen per week gekregen, maar voorlopig vinden we 1 x genoeg. Zo kan ze een beetje wennen voor als het later echt nodig mocht zijn. Elke middag doen ze wat anders en ze gaat dan ook niet een vaste dag in de week. Zo heeft ze bv. al een middag klassieke muziek en een middag cabaret achter de rug, en vandaag gingen ze naar een honingmuseum/imker in Opperdoes met het clubje. Ze had er echt zin in, dat kon je zien. Ik ben haar vandaag gaan wegbrengen en ben echt heel erg enthousiast. Je ziet dat iedereen met veel respect behandeld wordt en dat doet me heel erg goed. Ik weet namelijk dat het vaak heel anders gaat; wat zou ik dat vreselijk vinden!
Zo'n middag begint met een gezamenlijke lunch en kan, desgewenst afgesloten worden door een lekker diner waar papa ook aan zou kunnen schuiven. Ik zie ze eigenlijk wel over een jaar of tig daar gewoon samen lekker intrekken en mocht er onverhoopt met papa wat gebeuren, zou ze hier in een warm nest kunnen wonen...
Het is en blijft een rotziekte, maar tot nu toe valt er goed mee te leven...