Oei, als dit het puberen is, ben ik er nog wel even zoet mee...

Ik moet Phoebe soms echt negeren om niet te gaan lachen om die streken
Dat gaat me gelukkig goed af (op dit weekend na, want Martijn lag in een deuk toen Phoebe er met mijn eierkoek vandoor ging terwijl ik Dana naar de wc hielp), alleen twijfel ik vaak hoelang ik haar nu moet laten merken dat ze te ver gegaan is.
Dat negeren vindt ze vreselijk, want na een tijdje komt ze bij me zitten en tikt me af en toe aan met haar pootje. Als ik kijk, houdt ze haar koppie schuin alsof ze echt berouw heeft. Maar niets is minder waar, want ze is erg vindingrijk in kattekwaad op dit moment.
Nou ja, ik kan vast oefenen voor onze meiden straks samen gaan puberen! Wat zal dat een feest worden
