Ik was vandaag toch maar even langs geweest bij de DA voor advies met Lotjes oor. Het is een grote praktijk met meerdere vestigingen, ik ken de verschillende artsen niet, heb er gelukkig weinig mee te maken, maar was 2 keer wel bij dezelfde, dat beviel goed. Vandaag dus het verhaal met het oor verteld, maar ze mogen niets verkopen zonder onderzoek (het was ook een antibioticum wat Lotjes de laatste keer had, dus dat snap ik wel). De dame bij de balie (ik dacht doktersassistente?!) ging Lotjes ff aaien en dan met een wattenstafje in het oor peuteren "even kijken". Lotjes vond dit natuurlijk niet leuk, maar het viel nog mee. Het zat wat viezigheid in (nou, dat vind ik niet zooo vreemd) maar omdat het lichtbruin was dacht ze, dat het ook bloed zou kunnen zijn. Dus toch maar naar en kamer en in het oor kijken. Toen bedacht ik mij wel dat het waarschijnlijk toch een arts was. Het lukte haar dan meerdere keer niet om in het oor te kijken, Lotje werd er elke keer nerveuzer van, ik kon ze bijna niet meer rustig vast houden.
"Het is vies" wat het antwoord. Ah, oké .... en nu dacht ik? Ineens krijg ik het middel en ik vroeg wat dan aan de hand was. "Jaja, wel een ontsteking"
Ik vroeg, hoe het kwam dat zij toch inmiddels 3 keer een oorontsteking had, maar hier wist ze geen antwoord op, "dat hebben sommige honden wel" Mijten dacht ze nog, maar nee, toch niet, dat hebben meer de katten
Ze gaaf advies om het middel 7 ipv 5 dagen in het oor te "spuiten" omdat het toch vaker terugkomt, misschien net niet lang genoeg behandeld. ..... Maar: het was nu het andere oor?!
Ze kwam met nog een spul voor in het oor en vond dat het oor beter schoon gemaakt kan worden, dan helpt dat middel beter. Of of ik denk, dat ze anders nog meer getraumatiseerd raakt.
Eerlijk gezegd was mijn voorschoot aan vertrouwen al op en ik heb maar heel kort er over nagedacht hoe ze dat zou willen doen, als ze niet eens in het oor kan kijken. Laat staan spoelen na deze inmiddels onprettige ervaring voor Lotje. Nog tijdens het overleg verdween ze in haar kamer, kwam niet meer terug, heeft niet gedag gezegd maar ik heb dan maar mijn 46,85 € gepind en ben met mijn natte Lotje in de regen naar huis gewandeld. Ik heb ze geknuffeld en een beloningshapje gegeven, want daar kreeg ze helemaal niets. Vond ik ook jammer, krijgt ze anders wel.Het bleek, dat het een vervangster was van een van hun andere vestigingen, ik heb nu de naam en ook de naam van de eerdere arts. Ik ga er alleen maar nog op afsprak heen als ik weet, bij wie ik terecht kom. Er werd niet eens in het andere oor gekeken, maar ik vond het voor vandaag goed.
Sorry, sorry, sorry, maar ik moest dit even kwijt
, maar het was zo gepiept 
, dus niets aan der hand). Ik hou ze goed in de gaten, gaan morgen een weekendje naar België maar als ze haar hoofdje blijft schudden en krabben, ga ik verder kijken. Maar eigenlijk verwacht (hoop) ik, dat het over gaat.
