


Wij waren er vrijdag al eens, maar dat draaide op niets uit.
Gisteren dus opnieuw naar Rotterdam.
Nadat de koffie op was (wel errug lekker na een lange reis) heeft Peter Stien vastgehouden en was het in no-time gepiept.
Het stel heeft 25 minuten gekoppeld gestaan. Rough was de rust zelve, terwijl Stien er helemaal niets aan vond. Zij kon ook niet zonder de steun van Peter.
Ik was fotograaf en toekijker.

Een bijzondere datum; mijn moeder zou gisteren 91 zijn geworden en vorig jaar op die dag is het nest Barbets van mijn zus geboren. Toen was mijn moeder nog maar pas overleden.
Wij gaan weer in de wachtstand.