Jip x Brutie

[Ariënne]

Ach, wat een dotje, die Wobke!
Al geplukt zo te zien...
Ik had het wel willen zien, die 4 à 5 honden bij elkaar!

[Jeanette]

Ja Ariënne, je krijgt vast al zin in de Ritsdag als je dat leest.
Wobke is een snoesje. Ze lijkt volgens mij behoorlijk op Woezel en Willem.
Prachtige grote donkere ogen.
Onze jachtsmous was gisteren ook een half uur weg. Even losgelaten om te spelen. Zo sneu als hij maar vast zit en de anderen rennen hem voorbij. Iets teveel naast het pad gespeeld en hup........
Bij thuiskomst zat hij, lichtelijk in paniek, thuis op ons te wachten. (Dus misschien was hij maar 10 minuten weg en heeft hij al die tijd zitten wachten )
Als hij daar nu van zou leren, zucht.................
Zoals Jip, da's mooi. Even een beetje de pootjes strekken en dan netjes weer terugkomen.

[Charlotte]

Een erg leuk koppie heeft Wobke! Ook weer goed gelukt !
Als ze die jachtfratsen maar niet overneemt van die Fauve .
Doet ze mee aan de clubmatch?

Wij hebben een haas wel eens aangezien voor Guusje. Zij was éven in de bosjes verdwenen. Toen wij dachten dat ze eraan kwam (van ver), bleek het een haas te zijn. Onze (toen nog) kleine meid kwam gelukkig van een andere kant naar ons toe rennen.

[wubke]

Wobke lijkt erg op Jules vind ik zo op de foto. Een lekker van Abtswoude-bekkie.
Krijg je het niet benauwd Jeanette als Stapper spoorloos is? Jules heeft daar ook een handje van. Ik heb hem eigenlijk altijd aan de uitlooplijn. maar af en toe laat ik 'm weleens los. Kan hij lekker rennen met Siem, die altijd losloopt waar geen auto's rijden. Ik houd hem wel in de gaten, maar laatst langs een maisveld, heel sneaky, was hij weg. Siem ook, maar die komt om de 20 sec. kijken of ik er nog wel ben. Jules niet........roepen, fluiten, mooi niks. Na een minuut of 10 komt hij dan heel blij, met een gezicht van "o, wat kan ik goed luisteren". Dat is natuurlijk ook wel zo, maar niet op het goede moment. Grrr......ik ben bang dat hij verdwaalt en een ongeluk veroorzaakt.

[rini]

Gelukkig is Missy niet de enigste die niet los kan.Als ze wat ziet gaat ze er achteraan en is dan doof en luistert nergens naar ondanks alle geroep en gefluit maar is zo gefixeerd op wat ze ziet.En ze is razend snel dat het onbegonnen werk is om er achteraan te gaan en Boy staat dan te kijken van wat doe jij nou?

[Charlotte]

O zo was Finny ook járen geleden. Wat ben ik blij dat ik met een intensieve training een heleboel van die fratsen eruit heb weten te krijgen. Heel af en toe, vooral als we met anderen lopen, wil ze nog wel eens terugvallen.
Van de week lukte het mij, om Guusje van een konijntje weg te houden, die we allebei gezien hadden.

[Jeanette]

We hebben het héél benauwd als Stapper weg is Wubke. We zijn altijd bang dat hij paarden ofzo tegenkomt en dat ze van hem schrikken. Hij zou natuurlijk ook de weg op kunnen schieten, maar gelukkig gaat hij meestal de boskant op.We hebben hem altijd vast, maar soms, als hij graag wil spelen met een andere hond, mag hij even los. En heel af en toe gebeurd het dus toch nog...ree....zoeffff....
Hoe oud was Finny toen je met die training begon Charlotte ???
En hoe heb je het aangepakt ??

[Charlotte]

Daar moest ik toch even over nadenken Jeanette, want dat is al zó lang geleden!

Na het eerste nest van Finny (geboren in januari 2001), ben ik daarmee begonnen. Zij was toen ruim 2½ jaar oud.
Eerst heb ik haar met flexilijn en klicker het "pad" commando aan het verstand gebracht, níet meer de bosjes in dus! Toen dat redelijk ging, ben ik overgestapt op een lange lijn (ongeveer 6 meter), die ik wisselend vasthield en achter haar aan liet slepen. En dan heel vaak terugroepen (HIER!!!), maar altijd zó dat ik evt. op de lijn kon gaan staan. Appèl op afstand, dus AF, ZIT, WACHT, regelmatig spelen, stokje gooien, balletje halen, baasje zoeken. Die lijn ben ik na verloop van tijd korter gaan maken, en het ging steeds beter. Helaas is zij toen een keer met lijn en al een veld in geschoten ( even een misser), en kwam vast te zitten. Gelukkig had ik haar snel terug, maar vanaf die tijd durfde ik die lijn niet meer te gebruiken, want dat kan ook gevaarlijk zijn. Toen heb ik haar kennis laten maken met een werpketinkje (negatief), zodat ik bij ongewenst gedrag kon gooien en af en toe bewust ráken. Dat kettinkje neem ik nog steeds mee, en af en toe rammel ik er mee als mij iets niet zint. Eens was ik dat ding kwijt nadat ik daarmee gegooid had, en toen ik haar het zoekcommando gaf, vond ze hem, en bracht haar "marteltuig" weer netjes bij mij terug.
Hoelang ik met dat alles bezig ben geweest weet ik niet meer (misschien een jaar) . Wat ik wél weet is dat wij al jaren ontspannen kunnen lopen , en alleen in gezelschap en op vreemd terrein nog extra allert zijn. Dit geldt zowel voor Finny als Guusje.

[Jeanette]

Dank je wel Charlotte.
Een duidelijk verhaal.
Zo'n lange lijn vind ik ook wel eng. Maar we gaan eens kijken wat we er mee kunnen doen.

[wubke]

Dat is inderdaad een goed verhaal, ik ga het nog eens bestuderen en aan de gang met Jules. Jules is wel van heel goede wil, hij wil heel graag luisteren, maar soms is het sterker.

[Renate]

Phoebe kent het commando pad ook. Ik laat haar nooit tussen de bosjes rommelen, want als er een konijntje wegschiet, heb ik het nakijken. Zolang ze op het pad is, negeert ze ze netjes. Dat heeft ze, zoals ik al eens geschreven heb, op de kinderboerderij geleerd.

Als er een konijn, haas, ree of fazant het pad oversteekt weet ik niet of haar jachtpassie of wil om te luisteren sterker is. Hangt van de dag af, denk ik.
Ik zou er in ieder geval mijn veters nog niet om verwedden.

[Charlotte]

Zou ik ook nooooit doen. De keer dat ik tros zei dat Finny niet meer het maisveld in ging, keek ze achterom en hup, weg was ze :x :x :x !