Nou, dat was me wat! Abel en Moos waren meteen de beste maatjes en binnen twee minuten zat Abel er al bovenop. Na een half uurtje waren ze zelfs al even gekoppeld, maar bij het overstappen schoot Abel weer los. Hij had door het verschil in postuur moeite om er goed bij te kunnen. Moos is een fijngebouwd teefje en Abel een flinke kerel.
We wisten niet zo goed of dat wel telde omdat ze maar een paar seconden aan elkaar gezeten hadden, dus we dachten ze nog even tijd te gunnen om aan elkaar te wennen en het morgen nog een keer te proberen. Ze hadden er allebei echter nog steeds ontzettend veel zin in dus het bleef een gezellige boel. Maar het wilde niet echt meer lukken, dachten we...
Toen Jiske echter aanstalte maakte om toch maar te vertrekken zal dat misschien de sfeer wat ontspannen hebben en vóór we het wisten zaten de beide lovers stevig aan elkaar vast. En met stevig bedoel ik ook echt STEVIG. Het liefdeskoppel heeft het maar liefst 55 minuten volgehouden! Is dat een Smouzenrecord?
Het ziet er dus naar uit dat we een geslaagde dekking hebben, maar we wachten nog even het oordeel van de deskundige af (dank je Maria) om te zien of we het morgen nog een keer moeten proberen. Maar volgens mij hebben ze genoeg tijd gehad om een nestje van wel 20 pups te maken!
We zijn nu al apetrots op onze viriele vent. Hopelijk kunnen we over een maand of drie op visite bij een nestje kleine Moosjes en Abeltjes...
