Ook Dorus heeft weer een klein stukje gespeurd.
Hij mocht met de speurjuf mee voorop het eerste stuk, zodat hij niet vanaf de parkeerplaats hoefde te zoeken. Daar waren erg veel sporen van haar.
Bijna aan het eind van de les gingen we ruilen: Stijnke met de juf mee en Dorus met mij.
Hij liet wel even horen dat hij net zo'n misbaar kan maken als zijn moeder vroeger. Tjongejonge wat kan er een herrie uit zo'n klein ding komen.
Het eerste stukje liep hij alleen maar te kijken en luisteren of hij ze kon vinden. Stijnke bleef stil zolang de juf haar bleef voeren, maar stak haar staart achter de boom vandaan. Zo kon Dorus ze makkelijk vinden.
Het tweede stukje zag je hem al afwisselen: kijken, ruiken, kijken, ruiken.
Het laatste stukje kon hij ze niet zien weglopen en moest wel met zijn neus werken. Dat ging als een speer!
En hij heeft geen enkele keer meer omgekeken of hij het goed begrepen had (zoals vorige keer). Met Stijnke voorop was duidelijk genoeg wat de bedoeling was

En wat had hij er een plezier in!