Dorus

[Charlotte]

Bijna is het echt klaar met het nest, Maureen.

[Maureen]

Arme Dorus. Hij was ineens vanmiddag zijn zusje kwijt.
Ik was voor het eerst met hem alleen naar buiten geweest aan de lijn. Klein rondje om een stukje straat te verkennen. Alle mensen die hij tegenkomt zijn leuk. Hij kwispelt zelfs al naar de overkant van de straat. Maar het waren wel veel vreemde geuren en geluiden. Blijkbaar toch weer anders dan wat er vanuit de veilige tuin te horen is.
Bij binnenkomst ging hij eerst liggen met een vermoeide blik. Ging toen weer zitten, keek eens rond. Kijken in de bench, kijken onder de tafel, in het mandje. Toch maar weer liggen. Nee, bij mij op schoot zou ze ook kunnen zijn. Nee, toch niet. Nogeens onder tafel, in de bench, in de ren. Allemaal niet. Dan maar slapen, want hij kon zijn ogen echt niet meer open houden.....

[Trix]

Oh gossie , komt goed hoor Dorus !!

[Maureen]

Tuurlijk. Maar toch ontroerend. Hij heeft er meer van laten zien dan zijn moeder. Maar ja, die hadden we weer meegenomen naar de auto om te kijken waar haar kind heenging. En hij heeft de laatste dagen toch alles met haar samen gedaan.....
Hij was trouwens vanavond nog versleten van alle belevenissen. Heeft maar een kort speeluurtje gehouden. Was misschien ook minder leuk zonder zus. Maar Stijnke heeft goed haar best gedaan hem toch bezig te houden.
En Baukje heeft hem flink afgesnauwd, zodat hij haar nu weer met rust laat.
Hij wil best graag kennismaken met haar, maar zij wil echt niet. Veel te eng.
Gelukkig gaat ze nooit verder dan een snauw en hard weglopen.

[Alida]

Komt met Baukje vast ook wel goed, ach jee Dorus opzoek naar zijn zusje, maar dat komt ook weer goed, veel geluk met jullie Dorus! Drie Smouzen, dat word een hele gezelligheid in huis.groejes Alida

[Charlotte]

En dan Lilly ook naar haar nieuwe bestaan elders.

Het is even wennen voor Dorus, maar hij zal zijn zusje snel vergeten zijn.
Er is genoeg te doen met hem.

[Maureen]

Zeker weten! Een hele wereld te ontdekken. Maar we beginnen met de straat, het parkje en een klein stukje bos met alle vaste wandelaars op "onze" tijd met hun honden. Alleen Bertje zal ons wel voorlopig niet aankijken. Hij heeft het niet zo op pups, dus hij zoekt ze niet op. En ons dus ook niet

[e kuilboer]

Ach gossie, hummeltje... Maar hij komt er vast heel snel achter dat ie een stoere kerel is

[Erna]

Ach, Dorus op zoek naar zijn zusje. Het zal wel snel wennen voor hem, maar heel vertederend om te zien dat hij haar miste.
Met Baukje komt het ook wel goed, zij heeft gewoon een langere periode voor zichzelf nodig om aan hem te wennen.

[Wolter]

ik vind het wel zielig voor dorus hoor.. Zijn speelkameraad en laatste zusje weg.
Gelukkig is stijnke lief voor hem.
Het went vast snel

[Barbara]

Die Lilly is een pittige tante! Ze had een soort haat-liefde relatie met Tara. Maar goed dat deze twee niet samen zijn gebleven!

Arme Dorus! Zijn laatste zusje ook weg.... gelukkig dat Stijnke nog lekker met hem speelt!

Leuk dat ontdekken! Tara vindt echt niets eng! Donker niet, andere mensen of dieren niet.... Grote honden ook niet! Ze weet wel hoe ze zich hoort te gedragen. Niet te opdringerig en gepast onderdanig. Dan gooit ze haar charmes in de strijd!

Ben zeer benieuwd hoe de honden nu bij elkaar passen!

[Maureen]

Donker en mensen vindt Dorus ook niet eng. Ik denk dat het rommelen in de buitenren in het donker daar ook wel aan bijgedragen heeft. Maar langs de drukke Utrechtse weg, met veel tegenlicht van het verkeer en veel lawaai, heb ik toch even de tijd genomen om hem te laten wennen. Ga maar eens op puppyhoogte zitten, ongeveer, en kijk wat er op je af lijkt te komen. Dat is niet mis.
Desondanks loopt hij dapper achter Stijnke en Baukje aan te stappen. En vanavond bij de laatste ronde viel het kwartje dat je onderweg kunt plassen en poepen.
Daar was hij eerder nog niet aan toe gekomen. Dan moest hij na het uitlaten gauw de tuin in om iets te doen .
Baukje en Dorus gaan er ook echt wel uitkomen samen. Een kwestie van een protocol uitwerken met een beetje hulp van ons. Honden houden van protocol

[Barbara]

Tara "vergeet" ook door de indrukken en geuren haar behoefte te doen... Kom je terug en hop in onze hal of woonkamer . Ik sta ook midden in de nacht wortel te schieten buiten in de hoop dat ze nog wat doet.... Als dit te lang duurt gaat madam piepen dat ze klaar is er graag naar binnen wil... Zucht! Ik blijf volhouden

[Erna]

Zindelijk maken kan soms ook wel wat langer duren.
Lisa nam er de tijd voor, Ze was bijna zindelijk met vier maanden. Ze vergiste zich in de maand daarna nog een paar keer. Dus echt zindelijk was ze pas met vijf maanden.

[Martine]

Herkenbaar hoor Barbara, ik heb hier ook (midden in de winter) nachtenlang wortel staan schieten in de voortuin terwijl Bobbie me benauwd aankeek van: "doe die deur nou open; zie je niet dat ik vreselijk nodig moet en de deurmat ligt aan de verkeerde kant van de deur...!"
Het heeft hier ruim 5 maanden geduurd voor het muntje definitief was gevallen.
Geduld is een schone zaak; Tara is nog maar een babietje...

[Maureen]

Helaas is het inderdaad gewoon volhouden geblazen tot het kwartje valt.
Stijnke heeft ons ook (midden in de winter) eindeloos buiten gehouden om tenslotte binnen te doen wat ze kwijt moest. Pas met 8 maanden gebeurden er echt geen ongelukjes meer.
Maar zelfs nu vergeet ze vaak waarvoor we buiten lopen en vraagt dan 10 minuten later om toch maar in de tuin te mogen.
Baukje geeft gelukkig het goede voorbeeld en haalt het tot de hoek van de straat waar ze mag. Dorus zit er momenteel tussenin. Het hangt er echt vanaf hoe moe hij is. Maar ja, we zijn ook pas net met hem begonnen en er zijn nog zoveel nieuwe indrukken voor hem.
Jammer genoeg lijkt het erop dat hij een beetje last van wagenziekte heeft.
Rustig opbouwen dus maar.

[Barbara]

Moet een leuk gezicht zijn Baukje, Stijnke en Dorus gezellig aan de wandel! Hij kan het kunstje mooi van moeder en "oma" afkijken!

Jammer dat hij last heeft van wagenziekte! Tara gaat rustig liggen en vindt het wel prima!

[Charlotte]

Ik heb de liters die Guusje binnen heeft geplast niet bijgehouden, maar dat waren er heel wat. Zij kwam vlak voor kerst bij ons, en ik dacht dat kunstje wel snel te flikken met haar, er waren immers genoeg mensen over de vloer die haar in de gaten konden houden (toen waren alle 4 de kinderen nog thuis).
Het heeft heel lang geduurd voor ze echt zindelijk was, bijna 6 maanden.
Ben nooit boos geworden, maar frustrerend was het vaak wel.

[Wolter]

Heel herkenbaar hoor allemaal.
Kobus heeft rust nodig om z'n behoefte te doen.
Zodra hij een vogel, mensen of iets anders hoort is hij alweer vergeten wat hij ook alweer moest doen.

[Maureen]

Wij hebben nu de omgekeerde wereld: Dorus doet keurig tijdens de wandelingen zijn poepjes en plasjes en Stijnke vergeet nog steeds de helft van de tijd waarvoor we ook alweer buiten lopen.
Tussendoor doet Dorus geregeld een en ander in de tuin. Wat een verschil met zijn moeder indertijd! Op een heel enkel ongelukje na snapt hij gewoon wat de bedoeling is.
Vandaag geen wagenziekte. Hij mocht op schoot zodat hij naar buiten kon kijken. Dat hielp op de heenweg. Op de terugweg sliep hij hoofdzakelijk
In het bos waren veel mensen en op de zandkuil zaten twee gezinnen met vrij kleine kinderen. Daar konden Dorus en ik mooi tussenin. Hij liep vrij en vriendelijk op iedereen af en liet zich aaien alom. Hij genoot van alle ontdekkingen en aandacht.
Zelfs van een heel klein meisje. Ze gaf hem (onbedoeld) een tik op zijn neus, maar hij schrok niet en zocht haar even later weer stralend op. Heerlijk zulke mensen die meegenieten van kind en hond.