
Gelukkig hebben we de mogelijkheid ze net wat meer te bieden dan de keuken en kamer. En ik vind het ook heerlijk om te zien hoe ze zo'n tuin erbij veroveren.
Eerst alleen de ren en daarbuiten is nog verschrikkelijk eng. Dan toch wel heel graag nog een keertje erbuiten willen kijken. Vast lopen in de planten of achter de ren en dan kijken ze meteen waar een mens is om te helpen.
Als je ze niet meteen ziet volgt dan wel een luid gepiep zodat je ze in ieder geval kunt horen. Even troosten en de volgende keer moet dat moeilijke plekje vaak toch weer onderzocht worden (er is tenslotte hulp als het moeilijk wordt). En na een week van proberen en oefenen kennen de meesten ook de weg langs het moeilijke hoekje of hebben de rust om het zich te laten wijzen. En de planten? Die zijn geweldig om doorheen te raggen. (Onze tuin kan daartegen, alles herstelt zich of nu of volgend jaar gewoon) Ons oerwoud is nu langzamerhand een bron van vreugde voor onze ontdekkingsreizigers. En, ook niet mis, er wordt steeds vaker buiten gepoept en geplast. Nog ongelukjes genoeg, maar die zijn toch vaak bij de ren of bij de buitendeur in de buurt. Tenzij ze te moe zijn. Dan kunnen ze die niet tijdig meer vinden.