Stijnke en Lou

[Maureen]

Nou echt aankomen doet ze nog steeds niet onze Stijnke.
Maar de pups veroveren in sneltreinvaart de keuken én de kamer, want dat paneeltje ertussen kun je zó omduwen en dan loop je de kamer in zodra je hersteld bent van de schrik van het vallende paneel. Broers en zussen er achteraan. En als ik dan even naar buiten loop om iets weg te gooien loopt de eerste stoere meid al buiten achter me aan: Jasmijn! Op de voet gevolgd door Maartje. Even later ook Stijn, Madelief en Grietje. Waarop Harm (intussen wakker geworden) een concert gaf dat hij ook mee wilde doen, maar nog niet snapte dat hij moest omlopen via het deurtje. Alleen Neeltje sliep door het hele avontuur heen en koesterde zich in de warmte van het terugkerende vermoeide spul, waarop ze met z'n achten tevreden weer in slaap vielen.

[Barbara]

Wat een mooi avontuur! Moet er grappig uitgezien hebben! Had ik wel "live" mee willen maken!

[Erna]

Lekker ondernemend stel Maureen. Leuk gescreven stukje weer van jou.

[Charlotte]

Al die nieuw te ontdekken werelden zijn zo leuk om mee te maken.
Soms is het nog bibber de bibber, maar al heel snel is dat weg.
Lekker vrij rondlopen, de kist is leuk en lekker om uit te rusten.
Jullie boffen echt met het fijne weer, Maureen.

[Maureen]

Ja, zeker weten! Ze liggen net weer uit te blazen van een speelkwartiertje (dat inmiddels al langer duurt dan een kwartiertje) in de tuin. En ook een beetje in de kamer. Maar ik zat in de tuin op de grond, dus daar waren ze meestentijds wel te vinden. Ze weten al precies waar het deurtje in de ren is, en als iedereen dan daarbuiten staat, hoef ik alleen nog maar rustig naar de tuin te lopen en het hele spul komt mee. Het is net zwaan-kleef-aan. Maar eenmaal buiten verspreiden ze zich door de tuin. Niet te ver, ze willen zeker weten dat ze me direct terug kunnen vinden, maar binnen die cirkel van veilig voelen verkennen ze alles. Van de pot met bieslook tot de vrouwenmantel met nog druppeltjes op het blad. Alle losse blaadjes worden versleept en tussendoor klimmen ze bovenop mij of vreten elkaar op. Er worden steeds mooiere sprintjes getrokken en idiotere sprongen geoefend.
Tussendoor vliegen er eens een paar naar binnen en verkennen de kamer. Vooral het kratje met hondenspeelgoed is interessant. En ze weten ook dat het kleed lekkerder ligt dan de stenen. Sommigen hebben het mandje bij de verwarming (die uit is) ook al even onderzocht. Nog een weekje en dan liggen ze daar te slapen, schat ik zo.
Ze geven ok zo mooi aan dat het genoeg geweest is: ze vertrekken gewoon naar binnen. Voor zover dat lukt, want als ze moe zijn, zijn sommige hindernissen ineens veel hoger dan op de heenweg. Sommigen gaan meteen de kist in en slapen tot ze eten ruiken. Anderen blijven om me heen draaien tot ze hun buikjes vol hebben.
Vla met kwark en slagroom deze keer. De pap is op. Maar dit ging er ook prima in.
Vlees hadden ze vanochtend al gehad en vanmiddag weer. Ze eten nu met z'n achten een hele schijf en sommigen geef ik dan een poosje later nog een klein beetje vla of zo, want die hebben aan die portie net niet genoeg en Stijnke levert ook niet meer helemaal genoeg als aanvulling, hoewel ze nog steeds haar best ervoor doet.
Ach, voor je het weet zijn ze ook aan de brokjes...

[Trix]

Wat een geluk dat het zulk mooi weer is , kunnen ze heerlijk in de tuin raggen .
En wat zullen jullie moeten afkicken als ze ieder hun nieuwe huisje gaan betreden.

[Barbara]

Wat een heerlijk verhaal weer Maureen! Ze zijn nu al zo heerlijk de omgeving aan het verkennen! Zo leuk!

[Maureen]

Wat een geluk dat het zulk mooi weer is , kunnen ze heerlijk in de tuin raggen .
En wat zullen jullie moeten afkicken als ze ieder hun nieuwe huisje gaan betreden.

Gelukkig blijft er deze keer eentje bij ons maar afkicken wordt het wel. Al zijn we er dan ook wel aan toe schat ik. Lies krijgt nu al de zenuwen als ze denkt aan pups los in de tuin. Maar ik heb m'n werk zo geregeld, dat ik deze maand minder werk en dus meer thuis kan zijn bij de pups. Dus die gaan heus de tuin wel verkennen. D.w.z. nog verder dan ze nu al doen.

[loes]

Misschien is het anders als je een nest hebt in een huis met vele handjes, maar moet je alleen of met z'n 2tjes een flink nest op een goede manier begeleiden en schoonhouden dan ben je met een week of 7/8 echt wel blij als het weer wat rustiger wordt en je je weer op het eigen spul kunt richten.
De eerste weken nadat ze weg zijn blijven ook altijd wel spannend, je krijgt nogal eens een vraag, er zijn probleempjes en je vraagt je af of de pups inderdaad op hun plaats zijn....

[Maureen]

Klopt helemaal Loes. Maar dat heb je zelf natuurlijk ook vaak zat meegemaakt.
Gelukkig hebben wij van tijd tot tijd ook helpende handjes extra. En aarzelen niet om alle a.s. eigenaren en ander bezoek ook aan het werk te zetten.
Onze "vroedvrouw" komt geregeld kijken of alles naar wens gaat en heeft met een vriendin alle nageltjes van de voorpootjes geknipt, omdat ik dat even niet durfde.
(Te suf en draaierig door medicijnen.) Ze brengt ook zaterdag de buitenren en de puppyknuffelaars staan al paraat om te helpen 'm in elkaar te zetten als ze vroeg komt. En worden natuurlijk ook ingezet om op te letten als het spul naar buiten gaat. Van het mooie weer moeten we optimaal profiteren, en als het wat minder is, kunnen ze dat inmiddels ook al wel even hebben. Met bijna 5 weken zijn ze niet van suikergoed.
Maar de momenten dat we het getweeën moeten doen zijn behoorlijk intensief. Iedere pup krijgt de aandacht en verzorging die we onze grote monstertjes ook geven. En dan zijn tien honden wel heel erg veel. want ook Baukje en Stijnke horen er nog steeds bij.

[Trix]

Ach ja , Stijnke en bauke , die kanjers zou je idd bijna vergeten. Maar ik vermoed dat ze zich wel laten zien en horen als je ze ook maar even zou vergeten.

Kijk je verder wel uit Maureen , met die suf en duizelig makende medicijnen .

[Maureen]

Ach ja , Stijnke en bauke , die kanjers zou je idd bijna vergeten. Maar ik vermoed dat ze zich wel laten zien en horen als je ze ook maar even zou vergeten.

Kijk je verder wel uit Maureen , met die suf en duizelig makende medicijnen .

Nou, Baukje is wel een bescheiden type. Die duikt in een hoekje en laat niet veel van zich horen momenteel. Pups zijn toch een beetje eng, en vooral nu ze wat groter zijn en in de kamer komen. We houden ze wel nog zoveel mogelijk apart van haar. Ze zou ze niks doen hoor, integendeel. Maar ze vond 5 stuks al eng, dus 8 is helemaal overweldigend voor haar (al kan ze niet tellen, het zijn er toch substantieel meer).
Maar Stijnke meldt zich inderdaad wel

De medicijnen zijn niet zo erg, de bijwerkingen wel, maar die worden als het goed is weer minder na 7 tot 10 dagen. En hopelijk is het tijdelijk. Maar ik kijk zeker uit.
Zeker tot dinsdag geen autorijden of ingewikkelde apparatuur bedienen. Zelfs geen kinderen tillen of medicijnen delen tenzij ze gecontroleerd zijn. Geen gebalanceer op ladders of een trap zonder leuning of zo....etc.etc.

[Barbara]

Ach die Baukje is ook een schat. Wij knuffelen haar natuurlijk ook bij onze bezoeken!

Maureen ik hoop dat je snel weer de oude bent zonder de vervelende bijwerking van je medicijnen. Wel fijn dat je er extra voor de puppie bende kan zijn. Die lieve kleine rakkers!

[Maureen]

En wat hebben ze weer een heerlijke dag achter de rug. Tot zover dan, want ze worden straks ook wel weer wakker en hoe!
Vanochtend was weer heerlijke knuffelochtend. Ik heb geen pup te eten hoeven geven en hoofdzakelijk allerlei cadeautjes en traktaties in ontvangst hoeven nemen voor ons 10-tal.
De beer met soort van stropdas (gemaakt door Rosalyn, omdat het originele strikje niet pupveilig was) werd meteen veroverd. Het is dat de gebitjes nog niet zo best zijn, anders was-ie meteen verscheurd. En met Jacquelines speeltje liepen ze al parmantig rond te sjouwen. Dat kon net. Stijnke en Baukje gaan zeker van alle lekkers smullen en Stijnke ook nog wel met de speeltjes aan de haal.
Maar daarnaast is het spul ook weer heerlijk in de tuin en kamer geweest en natuurlijk helemaal van top tot teen geknuffeld.
Vanmiddag kwam onze buurvrouw even met haar dochtertje pups kijken. Lisanne vindt het een beetje eng, maar samen durfde ze het toch wel aan te knuffelen. De pups maakt het helemaal niet uit. (De buurvrouw had vroeger zelf ook honden gehad, maar heeft nu een kat).
En min of meer simultaan is ook de buitenren geplaatst. Misschien kan ik er vanavond nog een paar foto's van plaatsen. Het is een flinke ren, waar ze zo uit de kamer in kunnen en dan zonder gevaar zich vermaken. Voor de kennismaking met de rest van de tuin kunnen we dan kleinere groepjes tegelijk doen.
Het hele spul is ook weer geobserveerd door "onze" Jeannette toen ze voor het eerst in de ren konden. En wat wij ook al gezien hadden: er zit geen angstige pup tussen. Langzaam maar zeker krijgen we een beetje idee wie waarheen zal gaan. Zodat we dat volgend weekend aan iedereen kunnen vertellen.
en verder heb ik verschrikkelijk op m'n praatstoel gezeten. En Stijnke heeft twee puzzels gedemonstreerd.

[Barbara]

Wow heerlijk! Je boft ook zo dat het heerlijk weer is dat ze naar buiten kunnen! Ik kan het zo goed voor de geest halen! Ik had ook al het idee dat er geen angstige pups bij zaten! Complimenten voor jou en Lies en natuurlijk supermoeder Stijnke! Ik ben ook heel positief over jullie aanpak en verzorging! Echt top! Super fijn. Jullie doen dat met zo veel liefde! ons pup heeft in ieder geval een super goede basis!

Wat spannend dat we volgend weekend weten wie onze Tara gaat worden!! Zo leuk! Pffff nog een week wachten!

Ben natuurlijk nieuwsgierig naar de kiekjes!

Wij gaan morgenmiddag naar de clubmatch. Wouter moet eerst nog tennissen in de ochtend. Ben zeer benieuwd! Heb nog nooit zo veel smouzen bij elkaar gezien! Super leuk!

[Maureen]

Is leuk zo'n Smouzenclubmatch.
Wij zijn er naar twee geweest. Heel lang geleden. De eerste keer toen Lies een artikel over het TFP gelezen had en zich de verhalen van haar vader over de Smous herinnerde. Daarna hebben we ons aangemeld Ik was het helemaal vergeten, maar Lies wist het nog. En later nog een keer met Lienke, volgens mij.

[Maureen]

Vanmiddag in de ren was het spul heerlijk aan het rondstuiteren. Achter elkaar aan en ook bovenop elkaar. Harm liet zien dat hij zijn niet geringe gewicht uitstekend weet te benutten en Kobus liet horen dat hij daar een hoop lawaai tegenover kan stellen. Waarop Stijnke haar neus ertussen stak en beide heren in tegengestelde richting afdropen. Weer wat geleerd.
Verder stoeit iedereen gewoon met iedereen en gaat ook de ene stoeipartij naadloos over in een andere afhankelijk van wie er net voorbij komt of zich er ook mee komt bemoeien. Niemand heeft uitgesproken voorkeuren voor een bepaalde broer of zus en er is er ook geeneen telkens de klos. Een mooi klasje dus voor moeder Stijnke om op te voeden.
Ze moeten alleen niet hun snuit in haar vla steken. Dan treedt ze even heel streng op. Nou ja, het zal je ook maar gebeuren dat er ineens zes snoeten in je bak met eten verschijnen. Die zonder aarzelen flink mee beginnen te bikken.
Een enkele hongerlap probeerde het even later nogeens, maar geen derde keer meer. Toen zat er niks meer in die bak

[Barbara]

Goed zo Stijnke! Die is de bende goed aan het opvoeden! Wat leuk dat alle pups gelijkwaardig zijn! Dat idee had ik ook! Super dat er geen enkele een zieligpoot is. Fijn hoor! Lief stel broers en zussen! Daar mag Stijnke en natuurlijk ook vader Lou trots op zijn!

[Erna]

Ze worden steeds leuker Maureen, en je beschrijft alles zo levendig alsof ik het zelf gezien heb. Ha, ha, Stijnke laat haar vla niet door haar kinders opeten.
Beterschap met jezelf, hoop dat je snel van de medicijnen af bent.

[Maureen]

Tja, dat hoop ik ook. Door de medicijnen vergeet ik ze nu regelmatig in te nemen....telt dat ook als niet meer nodig hebben???
Nee nog even volhouden, dan kan ik weer naar de fysio en kom misschien van mijn hernia en zenuwontsteking af.
Ik heb nog een paar plaatjes in mijn album gezet van de buitenren en de pups in actie.
Onze stenen vloer is vrij koud nu om op te zitten en ik had een balanskussen neergelegd voor de pups om te balanceren. Stijnke deed het wel even voor, want daar kun je lekkers mee verdienen. Maar een paar pups werden moe van het rondrommelen en wilden toch nog niet de kist weer in. Nou, dan ga je dus gewoon op het balanskussen liggen, wandelt eerst je grote zus over je heen, dan komt je grote broer bovenop je liggen en komt diezelfde zus ernaast liggen.
Lang leve het balanskussen.
Maar ook het poezenmandje waar Baukje 's winters graag in ligt, is een geweldig ding. Er passen heeeeel veel pups in, je kunt erin liggen stoeien en je krijgt er geen koud achterwerk in. Dat hebben ze heel snel door.