Hopelijk is het een kwestie van benoemen........niet dat je een week extra zit te wachten voor niks

Vanmiddag was Stijnke weer een rondje bos mee aan het doen, met Lies en Baukje. Baukje vindt wel dat de rondjes wat kort zijn nu, maar Stijnke kan echt nog geen uur door het bos lopen. En ook nog niet heel lang bij het kroost vandaan....
Maar goed, daar hing ik dus over de rand naar het slapende spul te kijken. Slaapgeluidjes en van tijd tot tijd rennende pootjes in de lucht. Allemaal bolle buikjes en glanzende vachtjes. Wat een weelde.
Vliegt ineens Kobus met een ijselijke kreet overeind.

En begint uit alle macht naar de puppyberg te kruipen. Duikt er zo diep mogelijk in weg. Geknor en gewurm van de anderen, maar hij krijgt het voor elkaar.
Je zou denken dat hij een spook gezien had, maar zijn oogjes zitten echt nog dicht.
