Allereerst: Sorry, sorry, sorry, dat ik niet eerder op het forum ben geweest.
Zo lang als nu ben ik ook niet eerder weggebleven. Ik was al steeds van plan om weer even aan te wippen, maar dan kwam er weer wat tussen en schoof ik het weer voor me uit. Dank je José

, dat je even melde dat er mensen ongerust waren, want dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Behalve dat ik erg druk ben met m'n werk (wat ik heerlijk vind), besteed ik heel veel tijd aan Senna.
Het gaat uitstekend met haar. Ze is wat aanhankelijker geworden na de sterilisatie en niet echt veel feller.
Wat ik wel lastig vind, is dat ze de hele dag honger heeft.

Ze kreeg wat minder vlees om te voorkomen dat ze te zwaar zou worden, maar och, och wat een drama om met haar te wandelen soms.
Het lijkt of haar hele dag in het teken staat van eten. En als ze de kans krijgt eet ze werkelijk bergen poep. Zo smerig.
Ze krijgt al een tijdje 's morgens sperziebonen bij haar vlees. Maar dat is bij lange na niet genoeg voor haar.
Ik heb haar een paar weken niet los gehad, omdat ik wist dat ze zich vol zou vreten met poep (van elk diersoort).
In het bos liep ze gewoon weg, totdat ze de buit binnen had.
En mevrouw wordt nergens ziek, zwak of misselijk van.
Het hele riedeltje van afleiden en belonen is weer begonnen. Ik ga op pad met een zak vol lekkers en met m'n eigen uitvinding van een soort clicker.
Een leeg metalen doosje met 2 steentjes er in. Het kostte haar maar 5 minuten om de link te leggen.
Zo gauw ze te ver van me vandaan loopt, schud ik met het doosje en wordt ze beloont. Het lijkt te werken.
Ik heb het nog niet in het bos uitgeprobeerd, dus ben benieuwd.
Maar lastig is het wel, zo'n vreetzakje.
De afgelopen weken zijn we ook (op afstand) in de weer geweest met Ruben. Hij zit sinds eind augustus in Barcelona voor z'n stage.
Hij was net een week aan het werk, toen hij z'n enkel brak.
Wat een gedoe allemaal met de medische hulp daar. Niemand van de artsen of specialisten spreekt daar Engels. En Ruben spreekt geen Spaans.
Het heeft hem veel geld gekost aan taxiritten, en hij heeft uren voor niets zitten wachten bij huisartsen. De specialist was er maar 1x per week in het ziekenhuis.
Afijn, sinds vorige week mocht hij weer lopen en werken. Nu maar hopen dat hij veel fooi krijgt in het hotel om z'n kosten wat te verlagen
Het is een heel verhaal geworden, nu ga ik maar eens beginnen met lezen
