De Hollandse smoushond

Wij houden het op Behendigheid en vandaag zijn de lessen weer gestart.
Stijnke liep als vanouds te stuiteren en was helemaal blij dat we weer mochten. Dit seizoen is één van onze trainsters er niet (net een dochtertje gekregen :) ) dus we zijn anders ingedeeld. We zitten nu in dezelfde les als Dorus met zijn lease-handler Roel.
Stijnke interesseerde het helemaal niks dat Dorus er ook was. Dat had ik wel verwacht. Maar Dorus ging weliswaar tweemaal aan de wandel over het veld, maar niet naar Stijnke of mij toe. Gewoon achter zijn neus aan. Daar was ik niet zeker van of het wel zou lukken.
Na zijn twee uitstapjes bleef hij verder de hele les netjes bij Roel en had het weer helemaal naar zijn zin "mannen onder elkaar".
Werkhondjes, die Smouzen. Gewoon concentratie en plezier!

Leuk, nieuwe lessen aanstaande dinsdag is Wolfje aan de beurt. Moet wel aan gewerkt worden hoor, parmantig ventje hihi


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Leuk Maureem , dat wordt weer een heel seizoen genieten .

Leuk, Wolfje ook aan het lessen! Nog geen behendigheid, maar aandacht en netjes meelopen zou al een mooie start zijn :)
En wij genieten met onze viervoeters. Zeker weten.

Ja joh, hij ‘moet’ echt aan het werk. ‘Kom s hier’ kent hij al maar doet het alleen als ie echt zin heeft terwijl hij direct komt zodra het ook echt moet/nodig is op dat moment. We gaan aan de bak. Jij veel plezier Maureen

Nu was de tweede zaterdag dat Roel met vakantie is. Mocht ik beide keren met twee honden trainen in dezelfde les.
Het begint ermee dat Dorus ligt te wachten op Roel. Helaas, die komt niet. Enigzins verbaasd gaat hij dan maar met mij mee.
Stijnke stuitert het veld op en Dorus doet dan maar mee, want het schijnt zo te horen. Even later lopen ze lekker te stoeien. Mag niet. Helaas, daar is de les niet voor en bovendien lopen ze aangelijnd, dus gerommel is helemaal niet handig. Als we dat weer even duidelijk hebben kunnen we beginnen. Het veld ruikt erg lekker, waarschijnlijk naar verloren brokjes, kaas of worst van onze voorgangers. Daardoor is de concentratie soms even weg. Wel leuk om te merken dat de interactie tussen Stijnke en Dorus tijdens de rondjes (na het eerste rondje) helemaal op nul gaat. Ze zijn het gewend om om de beurt te mogen. Dat is bij de detectie ook zo. Voor mij is het wel schakelen iedere keer. Ze hebben ieder een eigen stijl van lopen en vinden ieder weer andere dingen lastig.
Dorus heeft moeite met de tunnel, terwijl Stijnke daar twee tot drie meter vooruit gestuurd kan worden. Stijnke vindt de paaltjes nog steeds lastig om in te steken, terwijl Dorus daar heel zeker in loopt b.v.
Ik kan echt merken dat Dorus helemaal aan Roel gewend is, hoewel hij met mij ook heus zijn best doet. Maar ja, ze trainen dan ook al twee jaar samen. Volgende week is Roel er weer voor Dorus en hoeft Stijnke de aandacht niet meer te delen.
(Ze doet het met liefde hoor, maar liever heeft ze me helemaal voor zich alleen).

Leuk toch die verschillen.
Zo blijkt maar weer eens dat je soms wel zou willen dat je hond bepaalde dingen doet, want buurvrouw en haar hond kunnen dat ook, je toch afhankelijk bent van wat je eigen hond kan en wil. :)

Zo is het Loes. En dan zijn het nog wel moeder en zoon. Maar toch echt met hun eigen dingen in alles.

Vandaag heb ik echt weer lopen genieten van ons tweetal. We zaten in dezelfde groep: Roel met Dorus en ik met Stijnke. Dus ik kon de mannen van dichtbij goed bekijken. Het plezier spatte er gewoon vanaf. Dorus en Stijnke keken niet naar elkaar om, en vanaf het moment dat Dorus Roel in het oog had, had ik geheel afgedaan. Ik kon er net zo goed niet zijn.
Na de les, toen Roel weer weg was, lag meneer weer heerlijk aan mijn voeten. Tevreden trek op de snoet en volkomen ontspannen. Stijnke ernaast ook dik tevreden.
Nu maar hopen voor Dorus dat Roel volgende week niet hoeft te werken (25% kans).....

Wat is dat toch leuk dat Dorus zich heerlijk over geeft aan Roel , zo is iedereen tevreden .