Smoushonden Forumarchief

mevr. Rozema met haar manke hondje, dacht dat het Pepe was.
mevr. Barkman die samen met Fredie de hondjes kwamen beschrijven. Toen kwamen ze zelf nog op bezoek, later zijn daar de ritsdagen voor in de plaats gekomen.

Erna schreef:mevr. Rozema met haar manke hondje, dacht dat het Pepe was.
mevr. Barkman die samen met Fredie de hondjes kwamen beschrijven. Toen kwamen ze zelf nog op bezoek, later zijn daar de ritsdagen voor in de plaats gekomen.

Dat meen je , jeetje die hebben het dan wel erg druk gehad.

Nou ik zou zeggen , kom maar op met die leuke en misschien ook minder leuke verhalen over beide dames .

Zo vertelde Jacqeuline Boerstoel over de begrafenis van ik dacht Mw Barkman , met heel vel smousjes daarbij .
Ik was geconcentreerd Billie aan het plukken toen JB dit aan Jolanda vertelde dus heb het niet helemaal mee gekregen.
Ik weet alleen nog dat ik kippenvel kreeg bij het horen over heel veel smousjes daarbij .

Jazeker, we waren erbij...met onze hondjes.

En ja, ze hadden het er erg druk mee. Nestjes bezoeken, maar ook de beschrijvingen die nu op de RITS gemaakt worden.
Voor onze Mijntje kwamen ze nog samen op bezoek. Foto met de schuur van de overburen op de achtergrond. Dat was het rustigst. En onze Mijntje, die nog nooit tegen iemand gegromd had of een lip opgetrokken, gromde tegen mevrouw Barkman.
Ze was al geen typische Smous met haar korte vacht en nauwelijks garnituur, maar daarna mocht er zeker niet gefokt worden met haar.
Ze heeft daarna nooit meer tegen iemand gegromd of een lip opgetrokken......
De zussen waarmee wel gefokt is, hebben, voor zover ik weet, allemaal moeite gehad bij de bevalling....

Jeanette schreef:Jazeker, we waren erbij...met onze hondjes.

Misschien rare vraag maar zijn daar toevallig foto's van ?

Trix schreef:

Jeanette schreef:Jazeker, we waren erbij...met onze hondjes.

Misschien rare vraag maar zijn daar toevallig foto's van ?

Niet dat ik weet.

Met foto's maken denken we nog vaak aan mevr. Barkman.
Zevenweekse wiebelkonten... en dan maar één rolletje vol schieten.
Staarten vasthouden...en hup.
Wij hebben wel 200 foto's van een zevenweeks nest en kunnen ze ook nog bewerken.
Klasse die Riek Barkman.

Wel dat ik weet. Maar helaas niet meer op mijn PC. Ik weet niet zeker of ik ze op nog een CD heb. Zal er wel eens naar zoeken.

Er zullen wel hele stapels foto enveloppen zijn, negatieven en al. Leuk

loes schreef:Wel dat ik weet. Maar helaas niet meer op mijn PC. Ik weet niet zeker of ik ze op nog een CD heb. Zal er wel eens naar zoeken.

Ja leuk Loes

In augustus 2016 had ik een ontmoeting met de dochter van Mevr. Barkman. Ik schreef toen het volgende op het forum. Heb het even gekopieerd.

De 7-8-2016 Timmy-Boef logeert bij ons. En vanmiddag zijn we met de 3 smousjes naar de Mookerhei geweest. Daar kwamen we een vrouw tegen die vroeg of het smousjes waren. Altijd leuk die vraag maar nu extra want ze vertelde dat het haar moeder was die begon met het terugfokken van de Hol. Smoushond. Mevr. Barkman vroeg ik, jazeker dat is mijn moeder vertelde ze trots. Ze vond het fijn dat we wisten wie het was en ze nog lang niet vergeten was. Ze vertelde ook dat er bij haar begrafenis wel 50 smousjes met hun baasjes aanwezig waren en ze allemaal zo rustig waren. Er piepte er maar eentje zei ze en dat was het smousje van Mevr. Barkman zelf.
Zelf had ze geen smousje, ze hield meer van grote honden.
Een bijzondere ontmoeting vonden wij.

José, Sammy & Lieveke

_________________
Wieske (Sammy) Op de Ruiver (Guusje-Blufpokers O'Terry) & Lieveke Op de Mookerhei
22-05-11 Wieske-Sammy Op de Ruiver X Jurre-Joris) 1-5 Lieveke Loetje Mariken Esther Silke & Sanne
02-04-15 W-Sammy X Pip 2-1 Jochie Noortje Timmy(+Froukje +Ciske)

Ja Jose , ik kan mij nog herinneren dat jij dit verhaal vertelde.
Zo leuk om dan die dochter tegen te komen , en natuurlijk is Mw Barkman nog in herinnering , ze moest eens weten dat haar levenswerk nog steeds voortleeft.
Maar misschien kijkt ze nog steeds vanaf boven mee en zit ze daar met een dikke grijns .

Niet echt over de dames, maar wel uit de oude doos.

Onze Sam was bij geboorte nog een bijlage hond. Hij moest dus aangekeurd worden in Doorn ('88-'89?), door een officiële keurmeester, om in het NHSB ingeschreven te worden. Poeh...ik weet niet wie de keurmeester was....

Die aankeuring van een aantal smousjes in Doorn, vond plaats in een oud café. Echt vooroorlogs. Zaaltje, buffet, lange betegelde gang met WC's...enfin... voor mij terug in de tijd, want mijn grootouders hadden er ook zo een, nog met feestzaal en toneeltje.
De scepter in Doorn werd gezwaaid door een stokoude man in beige stofjas. Hij bakte één uitsmijter tegelijk, meer kon je niet krijgen, en alles ging met gepaste tegenzin. Geweldig.
Aan de overkant kon je leuk wandelen. Ik met Sam aan de wandel...tot hij zich na 50 meter realiseerde dat Lex niet mee was...en daar ging hij....zoef...de weg over. Brr....ik heb mijn longen uit mijn lijf geroepen.
Sam liep normaal nooit weg hè. Zo'n brave smous. Top hond.
Vergadering na de keuringen...zie nog mevr. Barkman zitten. Die veranderde nooit door de jaren heen. Die vergaderingen gingen volgens sommigen nooit volgens 'dé regels' buitengewoon gezellig.

Als je bedenkt dat Riek Barkman en Fredie jaren lang elke hond
individueel bezochten, wat moet dat intensief zijn geweest.

Mevr. Rozema beheerde de wachtlijst...ik heb haar vaak gesproken(en gezien), zo'n lief mens.

Prachtig verhaal Jeanette.
En dan die oude man in een bege stofjas , zie het helemaal voor me .

En Charlotte over Mw Rozema hoor je minder maar ook zij heeft heel veel betekent dat heb ik dan al wel begrepen .

De vergaderingen in Zeist, altijd een belevenis en heel druk met ja, de oude baas die maar 1 uitsmijter tegelijk aan kon.
De tafel met alle fotoboeken, ik had er toen al veel belangstelling voor.
Toen het huis van mevrouw Barkman leeg moest kwamen ze naar mij om te scannen. Alle teefjes heb ik gescand en een groot deel van de reuen. Helaas was ondanks dat mevrouw Barkman er heel zorgvuldig mee was toch niet alles meer compleet.
Ze hield ook alles bij van de manifestaties, dus als de Smouzen weer eens gevraagd werden ter opluistering o.d. schreef ze de leden een brief. Elke vermelding in blad of krant werd uitgeknipt. Bij de clubmatches was ze schrijfster, maar showde ook wel zelf. Onvermoeibaar was (of leek) ze.

Weet je wat ik ook zo mooi vind dat jullie met zoveel respect over haar vertellen , ik vind dat prachtig .

Mevrouw Rozema was extroverter dan mevrouw Barkman, ze had een donkere stem, via de telefoon werd ze dan ook nogal eens met meneer aangesproken.
Engelengeduld had ze en een heel groot hart en huis voor dieren. Niet alleen Smouzen, maar ook Markiesjes en vlinderhondjes, katten, kippen.
Ze is heel lang de voorzitter van de HSC geweest en kwam ook later nog naar de RITSdagen samen met het ongelukkige Pepeetje.