Bij ons aan de rand van het dorp is een instelling waar hele moeilijke jongeren wonen; de meesten hebben een strafblad en zijn uit huis geplaatst of zijn zelf doorgedraaid omdat ze zelf slachtoffer zijn van allerlei soorten huiselijk geweld. Doodzielig natuurlijk... Ze wonen daar 24/7, gaan daar naar school en er wordt gezegd dat er ook non-stop toezicht is...
Hun terrein zit aan weerszijden van een openbaar fietspad door de duinen, wat de bewoners van ons dorp moeten gebruiken om naar Haarlem te komen. Mijn jongens fietsen die route elke dag en vertellen regelmatig dat ze worden nageroepen als ze daar fietsen door groepen hangjongeren-zonder-toezicht-die-daar-wonen, maar daar bleef het voor hun bij. Tot vandaag...
Thom fietste alleen naar huis en is van zijn fiets de bosjes in getrapt. Hij heeft zich daarbij lelijk bezeerd, maar gelukkig bleef het daarbij. (Coen vertelde dat hij 's-middags altijd een flink stuk om rijdt om die plek te mijden, maar aangezien daar een heel steil stuk weg in zit waar Thom nauwelijks tegenop komt, rijdt hij wel zo. 's-Ochtends is het daar wel rustig; dan zitten ze daar kennelijk nog aan het ontbijt)
Voor mij was de maat vol en ik klom in de telefoon. Ik wilde eerst die instelling bellen om door te geven wat er was gebeurd, te vragen wat ze hieraan denken te gaan doen en dat ik aangifte hiervan ging doen. Hoewel het huis vol mensen zit, is het dus niet mogelijk ze buiten kantoortijden te bellen, ben ik nu achter.
Toen dacht ik aan onze wijkagent, maar Bromsnor blijkt een paar ADV dagen te hebben!?! Ik kon wel alvast een afspraak op het bureau maken om aangifte te komen doen; woensdag hadden ze daarvoor nog een gaatje in hun agenda...
Morgen probeer ik dus eerst maar weer die instelling te pakken te krijgen...
Ligt het aan mij, of leven we in een rare wereld?
