Baukje

[Maureen]

Ook nu de pups vertrokken zijn en Dorus gewoon mee gaat naar de club, blijft Baukje lekker met Henny trainen.
Ze genieten er zo van met z'n tweeën, dat het jammer is om dat te onderbreken.
Het hoort er nu zo bij voor Baukje, dat ze helemaal niet meer naar Lies omkijkt voor de les. Ze heeft dan alle aandacht voor Henny. Pas als Lies klaar is met de lessen, vindt Baukje dat ze weer voor haar is.
Maar op maandag bij de balans en coördinatie, start ze tegenwoordig met mij. Lies heeft nog puppyles met Dorus als de balans begint en daar wil Baukje geen minuut van missen. Ze trekt me steeds richting "ons" veld en loopt gewoon achter Stijnke aan de oefeningen ook te doen.
Na de puppyles mag Dorus in de kantine in zijn bench, onder toeziend oog van Wil. En dan komt Lies gauw Baukje overnemen. Geen punt voor Baukje. Ze schakelt naadloos over.............

[Trix]

Supersmous

[Erna]

Jullie hebben het er maar druk mee, maar wat goed van Boukje dat ze zo makkelijk omschakelt. jullie hebben een super trio.

[Maureen]

[Alida]

groetjes Alida

[Charlotte]

Lijkt een hele organisatie, maar loopt gesmeerd.

[Maureen]

Zeker! Ook vanavond was het weer genieten met de dames.
Baukje is zo gek op haar kunstjes, dat ze ze zelfs tegelijk met Stijnke doet.
Maar het moeilijkste van de avond was een balans plank. Een ronde plank met een draaipunt eronder. Als enige van de hele groep liep Baukje er zo op en ging in het midden precies in balans staan. D.w.z. de hele rand rondom was van de grond.
Ze durfde er ook nog wel op te gaan zitten.
En dan het gezicht dat ze erbij trekt: noemen jullie dit nou moeilijk? is echt een makkie hoor!
Niet te geloven.

[Trix]

Ik zie het helemaal voor me.
Een pluim voor Baukje

[Alida]

voor Baukje.Groetjes Alida

[Martine]

[Erna]

Ze is een bijzonder hondje hoor. Klasse van Boukje.

[Charlotte]

Ach, fluitje van een cent, denkt Baukje.

[Maureen]

En dat is het voor haar ook, zo te zien. Er is in de hele groep geen hond die haar dat nadoet. Ik blijf me erover verbazen, dat ze dat "gewoon" even doet met die drieënhalve poot van haar.
We hebben haar nooit kunstjes geleerd, nooit opgeroepen om haar moeders stunts na te doen en zelfs gehoopt dat ze dat niet zou gaan doen. Maar ze deed dat uit zichzelf en bedacht haar eigen kunstjes in het bos erbij. Gelukkig iets minder spectaculair langzamerhand.
Een jaar of vier geleden liep ze nog tegen iedere boom op die maar ietsje schuin groeide en waar mogelijk dan ook tot boven ons uit. En kwam ze in een vreemd stuk bos, dan liep ze gewoon te scannen of er omgewaaide scheefgroeiende afgezaagde stammetjes te vinden waren, waar ze op kon klauteren. En lagen er stammetjes op elkaar, dan was dat nog leuker. Lagen ze te wiebelen, dan maakte ze er een sport van om er toch op te blijven staan. Dat leverde natuurlijk de nodige bewonderende blikken (en koekjes!) op. Maar het was háár ding. Geen van de andere honden ging dat ook doen. En dit plezier neemt ze mee in de balanslessen.
Wat voor veel honden, zeker in het begin, heel spannend is, is voor haar alleen maar plezier. En het blijkt nu ook nogeens enorm goed voor haar rug te zijn, omdat ze door de brace en het minder sterke pootje, toch altijd wat uit balans loopt. En met al haar kunstjes houdt ze haar rug veel soepeler dan anders het geval zou zijn, terwijl ze ook een veel beter bewustzijn van haar hele achterkant houdt. Voor haar nog belangrijker dan voor andere oudjes, juist weer door de afgescheurde pees.
Ik ben er iedere dag weer blij om dat wat zij zo enorm leuk vindt, ook zo goed voor haar is.

[Charlotte]

Ik ben er iedere dag weer blij om dat wat zij zo enorm leuk vindt, ook zo goed voor haar is.

Zo vangen Bauke en jullie, 2 vliegen in één klap.

[Trix]

Vandaag ben ik bij de fysio op de balance kussens gezet , heel even moest ik aan Stijnke en Baukje denken , zij vinden het leuk , bij mij deed het alleen maar pijn .
Maar als ik net zo doorzet als die twee smousjes dan komt er vast een moment dat ik het ook heel leuk ga vinden.

[Erna]

Ha, ha, leuke vergelijking.
Hoop dat je baat hebt bij de oefeningen.

[Maureen]

Sterkte Trix! Het gaat vast helpen :hug:

[Maureen]

Vanavond ons spul weer eens getracteerd op de puzzels.
Baukje lag te slapen, dacht ik, maar werd meteen klaar wakker toen ze het vullen van de puzzels hoorde.
Ze blijft heel bedachtzaam en rustig tijdens het puzzelen, maar staat helemaal op scherp om een van de anderen te "helpen" bij de eerste aarzeling.
Daaraan kun je toch zien dat ze het erg leuk vindt, want anders zou ze niet zo dichtbij durven staan en zich ermee bemoeien.
De schuine puzzel doet ze nog zonder mankeren, maar de ronde gaat ze niet meer in de moeilijke stand leren, ben ik bang. Gelukkig geniet ze van de makkelijke stand en doet die met plezier nog een keer. Volgende keer de andere variant weer eens aanbieden.....

[Trix]

Leuk is dat , en ook heel apart dat Baukje dan wel dichterbij komt.
Rijst bij mij de vraag : zit het nu in het karakter van Baukje of is het door het ongelukje met het pootje dat ze wat op zich zelf is?

[Maureen]

Ze heeft dat vanaf haar geboorte gehad.
En we waren erbij, ze is de jongste dochter van Lienkes twee nestje, dus bij ons geboren. Juist vanwege dat angstige hebben we haar zelf gehouden. We durfden haar niet in een gezin met jongere kinderen of bij grootouders met oppas kinderen in heel jonge leeftijd te plaatsen en wilden een teefje van Lienke houden.
Uiteindelijk hebben we op het allerlaatste moment ook besloten om niet met haar te fokken, juist vanwege die angst, die zo helemaal niet Smouzig is.
Door de karaktertest hebben we ons even op het verkeerde been laten zetten. We hadden zelfs al een advieslijstje met reutjes liggen. Ik schaam me nog dat ik het niet eerder door had en al dat werk voor niks heb laten doen.
Bij de karaktertest ( de andere honden in de test waren allemaal Smousjes in die test) deed ze het namelijk best goed. Dat hele angstige liet ze toen niet zien. Maar een poosje later op een clubmatch weer wel. Niet in de ring met Smousjes, want dat waren onze Mijntje en Lienke toen. Maar zodra er vreemde honden bij waren, was er helemaal niks van haar over. Zo zielig om te zien.
Dat deed bij mij en Lies toch weer de alarmbellen rinkelen. Het is zo helemaal niet Smouzig om zo bang te zijn en zo slecht te herstellen. We wilden niet het risico lopen dat er een heel nest van zulke Smousjes zou komen of dat ze het van haar over zouden nemen.
Met heel veel werk en steun van onze andere dames heeft ze het toch heel aardig gedaan en kan ze nog steeds genieten van het leven. Maar het vrije en vrolijke van de Smous komt bij haar niet vanzelf.