Gijs

[Erna]

Gijs, ons eerste huisdier dat we hadden. Gijs was een kater, hij had een zwarte huis tuin en keukenpoes als moeder en een Siamese vader. Gijs was pikzwart en had de bouw van een Siamees. Voor ons zeer lief, maar voor de buurt een ramp.
Hij vocht met elke kat die het ook maar aandurfde om in de buurt te komen. Ook achter honden ging hij aan die te dichtbij kwamen naar zijn zin. Zo heeft hij eens een Duitse Dog uit onze tuin verjaagd.
Toch hebben wij het aangedurfd om na een jaar of vier Pasja, onze eerste hond er bij te nemen. Pasja kwam als pup. Gijs deelde een paar flinke tikken uit, en Pasja liet het wel uit haar hoofd om daarna nog naar Gijs toe te gaan, en zolang Pasja uit de buurt bleef accepteerde Gijs haar. Gijs is altijd de baas gebleven en Pasja vond dat prima. Ze speelden ook wel samen, maar alleen als Gijs daar zin in had. Gijs lokte Pasja uit tot spel, ha leuk spelen dacht pasja. Als Pasja wilde beginnen te spelen en Gijs had geen zin dan hoefde Gijs alleen maar te blazen, en Pasja liep maar snel door.
Stelen, dat kon hij als de beste. Als je iets niet goed had weggezet werd je door hem afgestraft, dan had hij het al gepikt. De koelkast maakte meneer ook open. Moest altijd zorgen dat die op "slot" zat. Met de keukenkastjes had hij ook geen enkele moeite.
Het was wel lastig zo'n kat in huis, je moest altijd rekening met hem houden.
Maar Gijs pikte niet alleen bij ons, ook bij de buren. Dat liep wel een de spuigaten uit. Hij ging de hele buurt af. Hij is wel eens met een runderlap thuisgekomen waarvan ik nooit heb geweten waar hij hem vandaan had.
De toenmalige buurvrouw zei een keer tegen me, "je mot een muilkorfie voor 'm kopen, hij heeft me sausijssies gejat". Nu kan ik er wel om lachen, toen was het minder leuk.
Bij dezelfde mensen ging hij door het kattenluik naar binnen, gaf de buurkat in zijn eigen huis een pak rammel en ging daarna op rooftocht. :evil:
Maar het allerergste wat hij ooit gedaan heeft is, de ronde vogelkooi bij buren van een paar huizen verderop omgooien en met de parkiet naar huis toe komen. Het beestje heeft het niet overleefd. Ik vond dat verschrikkelijk, dat was die mensen hun huisdier en Gijs kwam hem gewoon uit hun eigen huis weghalen. Bij deze mensen heeft hij ook een keer een diepvrieskip van het aanrecht gepikt. De kip lag nog te ontdooien en aan het sleepspoor kon ik zien waar hij hem vandaan had.
Of hij zat heel gezellig naast de tafel bij andere buren als zij buiten zaten te eten. Ja, ja, gezellig. Totdat hij in een onbewaakt ogenblik de saté van hun bord pikte, waar ze bij zaten nota bene.
Wij verhuisden op een gegeven moment van Hoofddorp naar Hillegom, de buren vonden het jammer dat ze ons moesten missen, maar dat Gijs ging verhuizen, daar werd de vlag voor uitgestoken.
Toch is hij niet altijd ongehavend uit de strijd gekomen. Hij heeft een keer zulke diepe wonden op zijn kop opgelopen na een vechtpartij dat hij er een bloedvergiftiging aan overhield. Ze hebben hem een keer proberen te vergiftigen en ze hebben met losse flodders op hem geschoten. Dat laatste heeft hem toen een oog gekost, de helft van zijn leven heeft hij het met één oog moeten doen. Dat heeft hem niet belemmerd in het leventje dat hij leidde. In Hillegom werd hij rustiger, was zijn territorium kwijt en hij was toen al niet zo jong meer.
Voor ons was het een fijne kat, zeer aanhankelijk en lief voor de kinderen.
Gijs heeft Pasja overleefd. Pasja is op 14 jarige leeftijd overleden en Gijs een paar maanden later. Hij is ruim 18 jaar geworden.

Groetjes, Erna.

[Mary]

Eerlijk duurt het langst?

of is dat anders dan eerlijk leeft het langst.

Kan me voorstellen dat de vlag uitging.

[Wendy]

Ik vind het een mooi verhaal.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik gelachen heb bij het lezen. Al kan ik me ook wel voorstellen dat het op de momenten zelf niet altijd even grappig was!!
Ik zou als buren ook de **** erin hebben met zo'n huis-tuin-en keuken dief !!!
maar het klinkt toch allemaal erg komisch!!!!

Gelukkig was Gijs voor jullie zelf en voor al voor de kids wel heel erg lief.
Dat maakt heel veel goed !!!!

[Erna]

Ik heb me vaak geschaamd voor hem, en heel wat moeten kletsen om geen ruzie met de buren te krijgen. Gijs was echt een buitenkat, heb ook wel geprobeerd om hem binnen te houden. Met twee jonge kinderen in huis viel dat niet mee, zij vergaten wel eens de deur goed achter hun dicht te doen. Hij is ook wel uit het raam van de eerste etage gesprongen om maar naar buiten te kunnen.
Toch was het een leuke kat, ik weet niet of het mogelijk is, maar het leek een kat met humor.
Was ook aanhankelijk, al schrok je daar wel eens van. Als je in de keuken bezig was kon hij rustig aan komen sluipen om dan uit het niets vanaf de achterkant zo op je schouder te springen. Hij ging dan heerlijk in je nek liggen spinnen terwijl je bezig was.

Groetjes, Erna.

[Jeanette]

Hoi Erna,
Het doet me erg denken aan onze oude kater Ole. Ook pikzwart en slank gebouwd. Hij sloop alle ons omringende huizen in en sliep dan gezellig op bed. Hij zal zeker wat gestolen hebben , want hij presteerde het bij ons ook om vlees uit de kast te jatten. Het werd later helaas iets minder leuk. Hij ging niet alleen naar binnen om iets van zijn gading mee te nemen, of een tukje te doen, maar hij plaste ook in de huizen van de buren. Bij ons thuis deed hij dat ook. Maar goed, het is je eigen kater, dus ach........ Zo heeft hij eens in een stopcontact geplast. Een vreselijke stank :x Maar hij hield er niets aan over gelukkig. Hij was 13 jr. toen hij met dat plas-gedrag begon en omdat we het de buren echt niet meer konden uitleggen, hebben we hem helaas in moeten laten slapen.

[Ariënne]

Wat een persoonlijkheden allemaal!

Prachtig om te lezen. Gijs: een kat met humor - heerlijk!

Alleen Ole: dat dat zelfs zijn eind moest worden. Heftig hoor.

We hebben ooit een jaar in Lelystad gewoond. Daar was een zwarte kater aan het zwerven, volgens mij. Ik heb hem in huis genomen en meteen maar gecastreerd. Lief vond ik hem eigenlijk niet.
Hij bleek toen toch 1 1/2 straat verderop te wonen.......
Ik heb het de mensen opgebiecht van dat castreren en ze zouden langs komen om het te betalen. Dat is natuurlijk niet meer gebeurd.

[Erna]

Nou Jeanette, dat plas gedrag is helemaal vervelend. Jammer dat jullie Ole daar voor hebben moeten laten inslapen, maar wel te begrijpen.

In de tijd dat wij Gijs en Pasja hadden werkte mijn vriendin in de thuiszorg. Op een gegeven moment kwam ze met de vraag of wij er een kat bij wilde hebben omdat hij anders naar het asiel zou worden gebracht. (zijn baas was overleden)
Vond ik zielig, dus laat maar komen. Had wel de voorwaarde gesteld dat de kat met Gijs, die dus niet zo makkelijk was, en met Pasje kon opschieten.
Dat ging wonderwel redelijk, ze zijn geen vrienden geworden, maar tolereerde elkaar.
Joep was een hele lieve rode huiskat, met geen mogelijkheid naar buiten te krijgen. Nou ja, maakte mij niet uit.
Op een gegeven moment ontdekte we dat er tegen de gordijnen was geplast, en in een hoekje van een van de kamers. Afijn, er werden steeds meer plekken ontdekt waar geplast werd. Een groot probleem, want was het Gijs of was het Joep die dat deed. Voorheen had Gijs nooit iets in huis gedaan, maar de mogelijkheid bestond dat hij het toch niet eens was dat Joep zijn intrede had gedaan en was dit zijn reactie daarop. Dus moesten wij de plassende kat op heterdaad betrappen. Dat was nog niet zo eenvoudig. Op een gegeven moment zagen wij dat Joep de schuldige was.
Naar de dierenarts met hem, die vertelde dat het ook een hormonale kwestie kon zijn. Dus kreeg Joep een injectie. Werd verschillende keren herhaald. Maar Joep bleef plassen in huis, en omdat je niet al je spullen wil laten verplassen hebben we besloten dat we hem in zouden laten slapen. Heeft me best veel moeite gekost, Joep was n.l. een schat van een beest. Hij heeft toch nog een jaar bij ons gewoond, het kon gewoon niet langer.

Groetjes, Erna.

[Ariënne]

Wat ontzettend sneu en akelig om zo'n beslissing te moeten nemen. Wat zul je je daar naar bij hebben gevoeld.

Ik ben benieuwd of er met de inzichten van tegenwoordig nu andere oplossingen zouden worden aangedragen. Of dat dat nog steeds onoplosbaar is.

[Erna]

Gek hé, nu Sarie er niet meer is komen de herinneringen aan onze andere overleden dieren ook weer naar boven.
Over de streken van Gijs heb ik hierboven al geschreven.
Gijs was een jaar of vier toen Pasja haar intrede bij ons deed.
Pasja was een vuilnisbakkie, ongeveer even groot als de smous. Kortharig, zwart met wit, en héél erg dik.
Pasja was een heel lief hondje, waar niet zoveel pit in zat. Deed nooit vervelende dingen, luisterde heel erg goed. Ik heb haar niet eens op hoeven voeden, alles ging vanzelf.
Pasja ging ook altijd mee op vakantie, de jongens waren toen in de leeftijd van onze kleinkinderen nu. Pim had een rare bijnaam voor haar. Hij noemde haar vaak takkewijf, dat sloeg natuurlijk nergens op en gelukkig vond Pasja Pim wel lief, want hij zei het altijd heel vriendelijk tegen haar. Wist zij veel.
We waren in Duitsland op vakantie, we huren altijd een huisje. En komen terug van een uitstapje waar Pasja niet mee had gekund. Ze moest dus even op het huisje passen.
ik maak de deur open en Pasja komt naar buiten. Zegt Pim goed verstaanbaar, zo takkewijf De buren die buiten op hun terras zaten keken mij heel vreemd aan, dachten dat Pim het tegen mij had. We hebben er erg om moeten lachen. Het is al zoveel jaren geleden en nog komt er een glimlach om mijn lippen als ik er aan denk.
Het gebeurde ook wel dat Pasja loops was in de vakantie, is natuurlijk minder makkelijk. De jongens in de speeltuin en wij zaten daarbuiten met Pasja. Er liep een reu los waarvan wij niet wisten van wie hij was. En omdat wij de hond steeds weg stuurde ging hij op een gegeven moment achter de jongens aan. Dat beest is zelfs achter hun aangegaan op de glijbaan, ging de trap ook op. Dat vonden de jongens dan weer leuk en hebben de hond heel wat keren achter hun aan de glijbaan af laten lopen.
Pasja was dus heel makkelijk, deed nooit iets dat niet mocht. Behalve één keer dan.
Was ook in een loopse periode. Pim was jarig en we kregen bezoek. Ik doe de deur open, en voor ik het in de gaten had vloog Pasja tussen mijn benen door de straat op. Oei, met het bezoek gaan zoeken. Pasja in geen velden of wegen te bekennen.
Verdorie, waar zit die rot hond. Afijn, na een half uurtje staat ze weer voor de deur. Leek wel of ze heel schuldbewust was, maar dat zal natuurlijk niet.
Ze was al zes jaar, dus niet wenselijk voor haar om een nestje te krijgen.
Volgende dag naar de DA. Die vond zo'n afterhuppeldepupprik ook niet zo goed voor Pasja d'r gezondheid. De DA dacht dat door haar leeftijd en haar omvang het misschien niet raak zou zijn geweest. En als het wel zo was, dan zou het waarschijnlijk een klein nestje zijn. Dus beter voor Pasja om het op zijn beloop te laten en af te wachten.
Negen weken later kreeg Pasja twee leuke pupjes, een effen bruin met beetje wit reutje, en een zwart met beetje wit teefje. We weten wie de vaderhond was, Koen.
Hij zat dag en nacht aan de voor of achterdeur. Koen was effen zwart.
Koen en Pasja hadden beiden geen bruin in hun vacht, en toch een bruin pupje. Leuk die vererving waarvan je niet weet waar het vandaan komt.
Ik was erbij toen ze geboren werden, midden in de nacht. Ik was toen heel onbevangen, niet nerveus. Dat was heel anders bij de pups van Lisa.
Van een werpkist had ik nog nooit gehoord, de pups zijn geboren in een grote doos met een dekentje erin.
Was ook toen erg leuk om mee te maken, al was het nooit de bedoeling.
Het teefje, Shiva genoemd, had na drie dagen al een huis. Ze ging naar een vriendje van Steef. De mensen zijn een paar keer per week komen kijken tot ze met hun mee mocht. Het was een mooi gebouwd, slank hondje, leek op vader.
Het reutje kreeg van ons de naam Beertje, was een knots van een hondje, en ook aan de dikke kant, leek dus op Pasja. Ook hij heeft een goed huis gevonden gelukkig.
Ik schreef in het stukje van Gijs al dat Pasja veertien jaar is geworden.

[Maureen]

Helemaal mee eens, Eva.
Al die mooie herinneringen aan de andere overleden huisdieren sluiten juist goed aan bij het gemis van Sarie en de herinneringen aan haar, die je een plek probeert te geven.

[Charlotte]

Een mooi stukje geschiedenis, Erna.

[Jeanette]

Wat een bijzondere avonturen toch, met Pasja.
Leuk om te lezen Erna.

[corrie]

Ik ken het verhaal al lang, maar vind het heel fijn het eens terug te lezen. Jullie vertelde dit bij het eerste bezoek aan ons.

[yvonne]

Het blijft bijzonder om te lezen. Een hele ervaring hoor, met Pasja. Die glimlach waar je het over hebt en al die herinneringen maken dat ze niet vergeten worden.

[Erna]

Ja ik zal het verhaal al heel wat keren verteld hebben.
De pupjes waren schattig. Vrienden van ons namen hun Bouvier mee op bezoek. Wat een maatverschil was dat. Maar Gwen, de Bouvier wilde niet naar de pupjes kijken, wat een enge wezentjes vond ze dat.
Gijs had wel zin in een spelletje, ging op de salontafel zitten, en elke keer als Pasja langs kwam kreeg ze een mep.
Hij maakte nachts ook de koelkast open, Pasja was niet te beroerd om de inhoudt samen met Gijs op te eten. De verpakking vond ik overal terug.
Pasja bedelde niet, maar pikte wel. Vond ik een vervelende eigenschap. Ik heb later zowel bij Tirza als bij Lisa het pikken uitgelokt om ze op heterdaad te kunnen betrappen. Er werd wel gebedeld, maar niet gepikt. Lisa kan wel haar neus tegen iets aandrukken, maar zal het toch niet pakken.
Gijs heeft een keer een bloedvergiftiging opgelopen na een vechtpartij. Heel ziek is hij daar van geweest. De DA had me geleerd hoe ik een injectie moest geven, dan mocht hij mee naar huis. Duurde best even voor hij opknapte, hij mocht al die tijd niet naar buiten. Dat was een ramp toen hij zich weer iets beter ging voelen. Hij lag echt op de loer om te kunnen ontsnappen.
En ja hoor, het lukte hem op een gegeven moment. Hij is aan de voorkant op een speelplein in de zandbak gaan zitten. Maurice wilde hem weer pakken, dat was niet zo'n goed idee. Gijs heeft gewonnen en Maurice had een aantal behoorlijke krabben op zijn hoofd.
Dat is overigens niet de enige keer dat Maurice zijn hoofd is opengekrabt.
Ze hebben nu een kat, Tijger genaamd. Doet wel eer aan zijn naam, het is een felle.
En dan Lisa, die vond Sarie prima, maar andere katten, ho maar.
We hadden Lisa meegenomen naar hun toe. Tijger komt de trap af en ziet Lisa, en Lisa ziet Tijger.
Op hetzelfde moment vliegen ze elkaar in de haren. Maurice die Tijger buiten wilde zetten moest het bekopem met een aantal flinke halen. Hij is er mee naar de eerste hulp gemoeten.
Dat is inmiddels jaren geleden. Tijger is nog net zo fel, en Lisa moet niets van andere katten weten. Dus kan ze nooit mee als we naar hun toe gaan, dat is wel jammer. Tijger is een hond gewend, want Bo de lab woont ook bij hun. Bo en Lisa zijn vriendinnen.

[yvonne]

Over Gijs raak je niet uitgeschreven Wat een Doerak! Wij hadden twee katers. Vernoemd naar de Bluesbrothers Jake en Elwood. Ik weet niet of je de film kent, maar beide personen dragen een zonnebril. Zo hebben we de katten ook vaak gefotografeerd. Met een plastic zonnebrilletje op. Ze waren erg verschillend. Elwood was rustig, maar was de grote jager. Hij kon enorm hoog springen en lag het liefst boven op de kast. Jake was de dondersteen. Hij pikte het eten van je bord. Dan kwam er zo'n klein kattenpootje richting je bord en dan deed hij altijd z'n ogen al dicht, want hij wist dat hij een tikje op z'n neus kreeg. Elwood deed altijd z'n behoefte op de kattenbak. Jake altijd buiten. Elwood kon ik met de stofzuiger helemaal haarvrij zuigen. Jake vloog al weg als ik het ding pakte. Toen ze nog klein waren kregen we op een dag een brief van de (toen nog) PTT. Of we maatregelen wilden nemen, want één van de postbodes had een hand met schrammen, omdat onze twee boeffies de brievenbus + hand v/d postbode wel heel leuk vonden. Vanaf dat moment hebben we een buitenbrievenbus gehad.

We hebben ontzettend van die twee genoten. En nu staat de glimlach ook weer op mijn gezicht.

[Ariënne]

Mooi die verhalen.
Dat vechten is iets minder natuurlijk.

[Erna]

Wat een verschil ook weer in karakter Yvonne, leuk om te lezen.
ik vind dat katten toch wel veel verschillen. Zag het grote verschil tussen Gijs en Sarie. Jij schijft hoe verschillend Jake en Elwood waren.
En de twee katten die bij de gezinnen van onze zoons wonen zijn ook heel verschillend. Hoewel ze wel hetzelfde reageren als je ze kriebelt of aait.(te lang naar hun idee) Dan krijg je van beiden een mep. Of ze pakken je hand met hun voorpoten en gaan bijten en schoppen met hun achterpoten. Ik vind ze dus niet zo aardig.
Gijs was voor ons een hele lieve kat, erg aanhankelijk. Maar buiten de deur een ramp. Hij ging de grootste hond nog niet uit de weg. En andere katten moesten meestal het onderspit delven. Hij joeg rustig een buurkat de boom in, die durfde dan niet meer naar beneden toe. Soms hadden we het niet gezien. Dan hoorde we van buren dat Gijs net zo lang onder de boom bleef zitten tot de kat in de boom weer naar beneden kwam. Deze kreeg dan alsnog een pak slaag van Gijs.

[Maureen]

Oeps. Wel een volhouder dus