Een kat erbij?!

[Jeanette]

Ze is cypers -grijs, met een beetje beige.
Ik zal mijn nichtje een foto vragen.

[Jeanette]

Er staan twee foto's van Suusje in mijn fotoalbum!!
Ze is trouwens klein en fijntjes gebouwd.

[Ariënne]

Een dotje! Lijkt veel op ons gestreepte poesje.
Ik ga de foto's doorsturen. Je weet nooit!
Stel dat ze in de stad zou kunnen gaan wonen, wil je nichtje dat dan wel? Dan zouden jullie haar nog beter zelf op kunnen vangen met het risico...

[Mary]

Ja, ik zou ook eerder denken aan een logeer-oplossing.

[Jeanette]

Ze is gewend om binnen te wonen, dus in de stad is geen probleem.
Ze kan in de toekomst ook niet meer met mijn nichtje mee, want de vader van haar vriend is zwaar allergisch voor katten
Ze gaan misschien over een half jaar samenwonen.

[Ariënne]

Ik heb de foto's doorgestuurd naar mijn oudste zus en zwager. (Mijn stoere, grote zwager dus, die dol is op katten!) Ze zitten net een tijdje zonder. Zou toch mooi zijn...maar ja....ze willen meer gaan reizen de komende jaren.
En daarnaast stuur ik ze door naar onze dochters.

[Jeanette]

Je weet maar nooit !!!

[Ariënne]

Ik heb het zelfs aan mijn moeder voorgesteld. Ze zou het zo leuk vinden, maar durft het niet meer aan, geloof ik.
Haar 'lease-kat' uit de buurt, komt niet meer opdagen en ze mist hem erg.

[Jeanette]

Zou misschien nog met een afspraak kunnen, b.v.: Als ze het niet meer aankan lichamelijk, nichtje mee laten denken welk tehuis dan gevonden moet worden?
Tenslotte is een huisdier heel goed voor de gezondheid van ouderen!!

Suusje woont trouwens in Twello. (bij Apeldoorn)

[Ariënne]

Ja, Jeanette, ik zei tegen m'n moeder dat als het niet meer zou gaan, wij haar wel weer zouden nemen. Ze doet het vast niet, hoor, maar het zou haar zeker goeddoen!

[Jeanette]

Jammer hè, het geeft zoveel vreugde. :poes:

[loes]

Toen de oude kat van mijn moeder stierf wilde ze ook geen andere omdat het dier haar waarschijnlijk zou overleven en ze mij niet wilde verplichten haar kat dan te nemen. Bovendien is mijn schoonzus, die ook in Lelystad woonde en altijd had gezegd, dat ze er voor zou zorgen dat mijn moeder op haar hulp kon rekenen (wat overigens niet gebeurde toen het inderdaad zover kwam) heel bang van katten. Maar ik heb altijd spijt gehad dat ik niet meer aangedrongen heb, want ze had haar hele leven katten gehad (zijn ook allemaal heel oud geworden) en was dol op ze. Toen ze op het laatst in de war raakte, was het enige lichtpuntje dat ze zelf zag (en er helaas in werkelijkheid niet was) : ik krijg weer een kat. Alles wat ze zich moest herinneren hield ze bij op een kattenkalender....
We woonden helaas veel te ver om actief veel hulp te kunnen geven anders had ik haar destijds wel overgehaald een nieuwe kat te nemen.

[Erna]

Zo'n beestje brengt wel erg veel liefde en afleiding voor een alleenstaand iemand.
Jammer Loes dat het bij jouw moeder niet anders is verlopen.

Ariënne als je denkt dat je moeder een kat erg mist zou je cypertje mee kunnen nemen voor haar. Een maand logeren op proef. Misschien wil ze haar dan erg graag houden. Als het niet lukt kan je de afspraak met het nichtje van Jeanette maken dat de poes dan terug komt.
Hoewel dit voor cypertje wel zielig is als ze steeds van huis en baas moet veranderen. Maar misschien is het 't proberen waard. :poes:

[Mary]

Het is goed bedoeld, zou misschien zelfs beter kunnen zijn voor moeder,
maar ik vind het niet kunnen. Ze moet dan toch tenminste zelf aangeven
dat ze het wil proberen.

[Erna]

Ik kreeg uit het stukje van Ariënne het idee dat moeder het wel wil, maar Ariënne niet wil opzadelen met een poes als het niet goed uit pakt.

[Jeanette]

Mee eens Mary.
Maar ik hoop dat ze het doet. Het geeft zoveel plezier.
Overigens,als dat het punt is, nicht Aafje kan toch voor eventuele herplaatsing verantwoordelijk blijven, ook al is dat niet het uitgangspunt.
Dan zadelt ze Ariënne er niet mee op als ze dat zo'n nare gedachte vindt.

[wubke]

Ik hoop dat Suusje snel een nieuw huis vindt. Mijn eerste reactie was: o ja, breng haar maar hier. Ik heb helaas afgelopen woensdag een van mijn katten moeten laten inslapen.
Hij was dinsdagmiddag niet lekker had ik al gezien. Maar dat kan toch wel eens. Hij was ook de jongste niet meer. Maar toen ik woensdagmiddag thuiskwam was hij er echt beroerd aan toe. Ik ben gelijk met hem naar de DA gegaan maar het ging al heel slecht met hem. Ze voelde allerlei knobbels in zijn buik en om te weten wat dat kon zijn moest hij aan een infuus, foto's en eventueel een operatie. Ze had er weinig vertrouwen in dat hij het zou redden dus adviseerde ze om hem te laten inslapen. Dat hebben we toen maar gedaan. Het was altijd zo'n eigenzinnig vrijgevochten dier, om hem dan op zijn ouwe dag nog allerlei toestanden aan te doen vonden wij niet eerlijk.
Hij was 4 weken toen wij hem kregen, zijn moeder was niet meer op komen dagen. In zijn eerste jaar had hij al een aantal levens verspeeld. Hij heeft zich bijna opgehangen tussen hondenmand en de kastdeur, hij is twee weken zoek geweest. Via, via kwamen we erachter dat hij in het asiel zat. Opgehaald door de dierenambulance, geent, gechipt, 11 overnachtingen. Of we maar even wilden afrekenen toen we hem kwamen halen. Maar heel blij dat hij er weer was. Op een ochtend lag hij met een verlamd achterlijf bij de achterdeur. De dierenarts constateerde een dwarsleasie. Maar na een week scharrelde hij weer rond. Na dat eerste jaar ging het verder eigenlijk heel goed met hem. Hij was altijd in de buurt. In de zomer lekker in de tuin in de zon, of als het te warm was onder de heg. In de winter zat hij het liefst op de verwarming. Iedereen die hem niet aanstond kon een veeg krijgen, maar verder was hij ozo aanhankelijk. De honden liepen met een boog om hem heen, maar hij kon ze ook heel aandoenlijk kopjes komen geven. Het initiatief moest bij hem liggen.
Als hij zin had in brokjes ging hij heel hard met het keukenkastje zitten klepperen. Er snelde dan altijd wel iemand naar de keuken om brokjes in de bak te doen. Gisteren hoorde ik het kastje nog....maar dat kon niet want hij was er toen al niet meer. Straks krijgt hij een plekje naast Floris in de tuin, en ooit komt er weer een andere kat bij, want ik kan me een leven zonder katten niet voorstellen. Maar nog heel even niet.... :poes:

[Mary]

Maar hoe oud is die brokkenpiloot uiteindelijk geworden?

[wubke]

Hij zou volgende maand 11 jaar worden.

[Mary]

Ach, voor een kat eigenlijk niet echt oud.
Maar voor een pechvogel waarschijnlijk wel.
Goed dat je hem verder nare dingen niet laat meemaken.