Smoushonden Forumarchief

Veel jonge honden zijn wagenziek en dat kan verschillende oorzaken hebben, maar zijn toch vrijwel altijd terug te voeren op angst. Fija was ook zo nu en dan wagenziek, maar dat gaat nu goed. Tijdens de vakantie heb ik DAP-verstuiver gebruikt en dat leek goed te helpen. De meeste honden groeien er ook overheen.
Op cursus is een sheltie en dat was echt rampzalig. Als ze de straat maar uitreden, liep alles , plassen, een hoop, overgeven. Van alles geprobeerd tot primatour en bachbloesemtherapie toe. Tot ze vorige week het advies kreeg haar niet in een bench te doen, maar in een tuigje aan de riem. Probleem opgelost Ze gaan nu ook met plezier naar een uitlaatgebied.
Je kunt je toch niet voorstellen, dat zo iets simpels de oplossing voor een hoop ellende kan zijn.

Je moet er maar opkomen. Wat goed dat die mensen de tip kregen.
Tirza was bang in de auto, hoefde nooit te spugen.
Zij zat ook in een bench, haar neus in een van de bovenhoeken, Tirza wilde niets zien onderweg. Moest een handdoek over de bench heen. Later ontdekte we dat zij vooral bang was van het geluid onderweg, je staat er zelf niet zo bij stil, maar als je door een tunnel of onder een viadukt doorrijd veranderd het geluid.
Toen Tirza ouder werd ging haar gehoor achteruit. Vanaf dat moment zat ze rustiger in de auto.

Lisa vindt autorijden ook niet zo leuk, zij zit in een tuig aan de autogordel op de achterbank. Zij kijkt wel om zich heen, gaat ook wel liggen, maar haar kop zal zij nooit neerleggen in de auto.
Als ik thuis haar tuig pak gaat ze wel eens snel haar hok in, zo van, ikke even niet.

Groetjes, Erna.

Het is bij Jules heel wisselend. Hij is altijd even aan het zoeken voor het lekkerste plekje. Ik heb een tuigje met autogordel voor hem. Soms gaat hij dan gewoon rustig op de bank liggen. Soms blijft hij friemelen en piepen en als je hem dan loslaat gaat hij achterin liggen (stationwagen). In het begin moest hij ook wel eens overgeven. Nu heel af en toe nog maar. Hij springt wel zelf in de auto, want het is meestal wel heel leuk om mee te gaan!

Bobbie was in het begin ook best wel wagenziek (enorm kwijlen), en bij ons was het probleem opgelost toen we de bench vervingen voor een tuigje dat in het gordelslot zit geklikt. Hij wilde gewoon naar buiten kunnen kijken en dat was in de bench niet mogelijk.
Hij springt nu uit zichzelf in de auto en gaat meestal languit liggen slapen en kijkt af en toe wat uit het raam; afgelopen zomer heeft hij zelfs 3 dagen achtereen in de auto gezeten zonder tegen te sputteren, hij genoot van zijn vakantie en de steeds wisselende omgeving!

groet, Martine

Het lijkt er toch op dat smouzen vaak niet zo dol zijn op autorijden.
Jammer is dat, mijn vorige honden vonden het altijd heerlijk en daar
had je geen kind aan. Als Pim kan kiezen blijft hij liever thuis.