Smoushonden Forumarchief

Zonder erbij na te denken zet ik de kaas op tafel ( ) en ga iets anders doen.
Want........Stapper pikt nooit iets van tafel. Gewoon nooit gedaan. Hij kijk er naar en doet niets Terwijl het een hele smakelijke eter is.
Met Sam hebben we veel moeite gehad om hem het wegpakken van tafel af te leren. Nadat het ons gelukt was, ontdekten we dat een tafel bij iemand anders......weer heel andere koek is. Waar iedereen bovenop zat slobberde hij, van tafel, zo de slagroom van een gebakje
Ayla pikte ook wel eens wat, maar keek daar wel schuldiger bij.
Kun je het eten van tafel, terwijl jij erbij weg loopt, afleren
Sowieso, het verschil tussen mijn en dijn.

Jeanette schreef: Kun je het eten van tafel, terwijl jij erbij weg loopt, afleren
Sowieso, het verschil tussen mijn en dijn.

Volgens mij wel. Dan moet je wel op scherp staan en hem niet uit
het oog verliezen. Iets in je hand waarmee je raak kunt gooien op
het moment dat hij iets wil pakken. Het liefst iets wat lawaai maakt.
Plastic bakje met stuiters b.v. En zorgen dat hij niet ziet dat jij gooit.
In ieder geval op heterdaad betrappen.

Met Fija was het ook heel erg wennen, want bij Adah kun je inderdaad neerzetten wat je wilt, ze pakt het niet. Ook Norma deed dat niet en ik denk trouwens de vorige honden (1 smous en 1 cairn) ook niet, want ik kan me dat niet herinneren. Dus toen Fija er was zetten we argeloos iets op tafel, dat hup weggegrist werd of zelfs uit je hand. Het is gelukkig al stukken minder, maar iets echt onbeheerd laten staan durven we niet.

Dat verhaal van Erna over Gijs de kat spant de kroon!
Prachtig! Heb je het al gelezen?

http://www.smoushondenforum.nl/archief/ ... ?p=945#945 Bovenaan!

Onze eerste hond Pasja kwam nooit bij de tafel zitten, ze taalde er niet naar. Totdat...... je even weg moest. Al was het maar twee tellen, je werd meteen afgestraft. Ik heb nooit begrepen hoe ze zo snel iets naar binnen kon werken.
Dat moest bij de tweede hond niet meer voorkomen. Tirza deed haar intrede. En heel gemeen heb ik het pikken uitgelokt en haar natuurlijk op heterdaad betrapt. Dat werkte goed. Tirza heeft haar hele leven nooit meer iets van de tafel gepikt, al stond het een uur, maakte niet uit.
Nr. drie, Lisa kwam. Ik dacht, pas dezelfde techniek toe als bij Tirza. Het werkt bij Lisa iets minder goed, ze zal niets pikken waar je bij zit. Maar wil met haar uitschuiftong wel eens proeven of het lekker is. Ik denk als ik langer de kamer uit zou gaan ze misschien niet de verleiding kan weerstaan om er af te blijven. Een paar meter uit de buurt kan wel, maar uit zicht? Lisa heeft laatst brood uit Sanne haar hand gepikt. Nou ja, zeg maar gerust gerausd.

Groetjes, Erna.

Ariënne schreef:Dat verhaal van Erna over Gijs de kat spant de kroon!
Prachtig! Heb je het al gelezen?

http://www.smoushondenforum.nl/archief/ ... ?p=945#945 Bovenaan!

Ja, die Gijs. Hij is al 16 jaar dood, maar moet nog regelmatig aan hem denken.
Wij hadden Gijs samen met Pasja. Gijs maakte 's nachts de koelkast open en samen met Pasja at hij de inhoud op.
Stond de koelkastdeur de hele nacht open en kon je 's morgens eerst de rotsooi opruimen. Want niet alles wat zij er uit haalden vonden ze lekker

Groetjes, Erna.

Erna schreef:

Ariënne schreef:Dat verhaal van Erna over Gijs de kat spant de kroon!
Prachtig! Heb je het al gelezen?

http://www.smoushondenforum.nl/archief/ ... ?p=945#945 Bovenaan!

Ja, die Gijs. Hij is al 16 jaar dood, maar moet nog regelmatig aan hem denken.
Wij hadden Gijs samen met Pasja. Gijs maakte 's nachts de koelkast open en samen met Pasja at hij de inhoud op.
Stond de koelkastdeur de hele nacht open en kon je 's morgens eerst de rotsooi opruimen. Want niet alles wat zij er uit haalden vonden ze lekker

Groetjes, Erna.

Een mooi stel samen

Weet je wat mij altijd weer verwondert ? Dat dierenliefhebbers zo veel van hun dieren "pikken", iets, dat niet-dierenliefhebbers totaal niet kunnen begrijpen. De 2 broertjes kat (Ramses en Shaffy) , die wij bijna 2 jaar hebben, waren een half jaar toen ze kwamen en -eigenlijk dom- , maar je realiseert je niet, dat ze niet echt opgevoed waren en dat is net als bij een hond een gemiste kans, al telt het door het onafhankelijke karakter van een kat wel wat minder zwaar en hoeven ze zich ook niet zo aan de buitenwereld aan te passen. Maar ze waren dus een grote kamer met andere katten, tafels met daarop slaaphokken en een klimmeubel gewend. We hadden wel een flinke stevige krabpaal, maar op één grote ren en vliegpartij over de meubelen, kasten etc waren we toch niet voorbereid. Bovendien hadden ze als grootste hobby: schoenveters losmaken, kapotknauwen. Electrische draden of schoenveters, nou die draden waren nog veel lekkerder. Gevaarlijk uiteraard en knap lastig, zeker als het modem een paar maal achterelkaar losgeknaagd wordt of de stereo, waar de baas zijn verzameling oude platen op draait. Inmiddels is de krabpaal tot een klimparadijs uitgegroeid (een nette eetkamertafel de deur uitgegaan); hebben ze op het balkon ook een krab-zitgelegenheid , is dat balkon met een net beschermd en zijn alle draden knaagproef weggewerkt....
Maar het zijn schatten met een wat apart karakter, waarschijnlijk van hun sfynxvader (moeder was gewoon behaard en zij hebben ook een mooie dichte vacht). :D

Nou Loes, jij hebt ook wat te stellen met je katten.
Zit genoeg pit in die beestjes. En ja, je pikt veel van je dieren.
Net als met kinderen gaat niet alles vanzelf goed, die wil je ook wel eens achter het behang plakken.
Het gekke is dat ik mezelf ook nog de schuld gaf als Gijs de koelkast weer eens geplunderd had. Dan dacht ik, had ik ook maar een plakker op de deur moeten doen zodat hij hem niet open kon krijgen.

Groetjes, Erna.

Wij misten van de week een stuk pizza! Geert had dat op de keukentafel gelegd met de bedoeling om het op te gaan eten, maar hij moest nog even wat anders doen. Toen hij terugkwam was de pizza weg. Ton en Maartje waren intussen ook door de keuken gekomen, maar bij navraag hadden zij geen van beiden de pizza op.....ik was niet thuis en Bart ook niet. Jules heeft de laatste paar dagen wel veel belangstelling voor de keukentafel......

Lekker, pizza !!!!!!!

Jeanette schreef: Lekker, pizza !!!!!!!

Ha, ha, ha, dat vond Jules ook.
Groetjes, Erna.

Nog maar even iets voor de afdeling sterke verhalen
Sam was eens even weggebleven op de boswandeling. Omdat hij dat nooit deed, maakten we ons na een minuutje al een tikje ongerust. Maar daar kwam hij aangelopen.............. Zo rond als een tonnetje
Wij rustig aan naar huis gewandeld, altijd eng, i.v.m. maagtorsie o.i.d. Affijn, we moesten echt naar het westen, naar mijn vaders verjaardag. Rustig in de auto, goed een oogje op hem houden. Gelukkig spuugde hij een hele hoop uit achterin. Waar je al niet blij mee kan zijn. En we zagen nu dat het de ingewanden van een ree waren. De jagers ontweiden die beesten ter plekke en Sam was daar op gestuit.
Ons mannetje lag bij mijn vader rustig onder zijn stoel. Huis vol visite. Een man of 20. En ja hoor.........ineens........bloeps........hij had nog wat bewaard. Een hele berg ree ingewanden, onder de stoel van het feestvarken........leuk kadootje......

Wie wil er nou niet zo'n cadeau?

Renate schreef: Wie wil er nou niet zo'n cadeau?

ik
Wel goed dat alles er uit kwam, achteraf kan je wel lachen om zo'n verhaal.
Jeanette je vader (en alle andere aanwezigen) zullen zijn niet snel vergeten.

Groetjes, Erna.

Jules was laatst heel druk bezig in de tuin. Toen ik even ging volgen wat hij nu eigenlijk aan het doen was ontdekte ik dat hij nootjes aan het eten was. Wij hebben twee krulhazelaars in de tuin staan, die net als de eiken en kastanjes dit jaar vol zitten met vruchten. Jules heeft ontdekt dat in het harde bastje een nootje zit wat blijkbaar erg lekker is. Hij kan er een hele tijd zoet mee zijn. Noot kraken tussen zijn kiezen, uitspugen, vrucht opeten.
Vorig jaar hebben we een walnotenboom geplant en daar hingen al 3 noten aan. Voor dat ik het in de gaten had, had Jules die ook al verorberd op dezelfde manier. Zijn er meer honden die op die manier een nootje kraken :D

Jazeker! Wij kunnen geen walnoot eten zonder Vera er ook een te geven. Ze lust ze graag. Liefs een beetje voorgekraakt. De hazelnoten uit de tuin heeft ze nu ook ontdekt, maar die zijn minder favoriet!

Haha, leuk verhaal van Gijs, de koelkastkraker.
Een vriendin van mij had ooit een hond, die hetzelfde kunstje beheerste. Hem ging het in hoofdzaak om de eieren. ( Weten jullie hoe een hond ruikt, als hij 20 rauwe eieren naar binnen heeft gewerkt??? Huisgenoot kat was partner in het kwaad, door mee te helpen de inhoud van de koelkast weg te werken. Totdat mijn vriendin in de koelkast het eierrek "op scherp zette" en vulde met pingpongballen. Het stomverbaasde bekkie van hondlief was goud waard. Hij heeft het nog één keer geprobeerd, waarvan het resultaat weer een lading kletterende ballen op zijn kop was en heeft de koelkast daarna nooit meer aangekeken.
Ach, soms moet je creatief zijn met je hondenbedenksels.
groetjes,Maria

Jules had het weekend van zijn leven! Ik zou op de kippen van de buren passen, voeren en de eieren rapen. 6 eieren los in de hand en een hond aan de riem is niet handig. Gelukkig had Jules de smeerboel zo opgeruimd, en het smaakte naar meer liet hij merken.
Zaterdagavond ging Maartje met vriendinnen gouremetten bij ons. Ton en ik waren niet thuis. De meiden hadden gezellig de tafel gedekt en waren nog even in de keuken bezig. Maar... toen ze terugkwamen was het vlees verdwenen. De sufferds, hadden het vlees onbeheerd achtergelaten in de kamer met twee katten en een hond in huis!
De meisjes hebben toen maar eieren en champignons gebakken.....en de hele avond geen last meer gehad van Jules.

Een vriendin van mij heeft alleen een kat.
Zij zegt dat de kat het vlees met rust laat op het aanrecht als ze er gelijk zout
opdoet. Zonder zout is het gelijk weg.