janken

[Martine]

Wij waren vandaag op visite bij mijn nichtje en tijdens het avondrondje is Bobbie heerlijk de stinksloot ingesprongen. Omdat ik op visite was, besloot ik hem het laatste uurtje maar vast in de auto te doen; hij was kletsnat tenslotte.
Daar was hij het helemaal niet mee eens natuurlijk en hij zette het op een janken. Wat ik ook deed, zodra ik uit het zicht was, ging hij steeds weer los en uiteindelijk liet ik het maar zo; we gingen toch zo weg. Om half 10 (3 kwartier later) gingen we naar huis en net belde mijn nichtje... De politie was gebeld door mensen uit de straat en had bij ze aangebeld; ze waren op zoek naar een auto met een blaffende hond erin... Mijn nichtje heeft het verhaal uitgelegd en gelukkig vond de politie het een zwaar overdreven reactie van de (anonieme) buurtbewoner, maar uiteraard vind ik het wel heel vervelend... Had hij toch bijna een strafblad gehad...

[Mary]

Had hij toch bijna een strafblad gehad...

Ach, daar had hij zich vast wel uitgekletst.

[Maureen]

Of het tussenbeide opgepeuzeld

[Ariënne]

Wel even een toestand.

[sammydesmous]

Die Bobby, lekker bezig

José, Sammy & Lieveke

[Erna]

Vervelend. Misschien hebben de mensen alleen maar geklaagd omdat ze het zielig vonden voor de hond. En dat was het ook wel een beetje.
Anoniem is kinderachtig, zeg je naam als je ergens over klaagt.

[Martine]

Zoals de meesten hier wel weten heb ik de liefste hond ter wereld met maar een heel groot minpunt: hij jankt als geen ander.

Ik weet dat dit volledig aan mij ligt; Bobbie was mijn eerste hond en ik heb het tijdens zijn pup-tijd te goed willen doen. Werkelijk overal nam ik hem mee naartoe en dat kan ik nog steeds. Ik was toen alleen zo bezig met socialiseren dat ik volledig over het hoofd heb gezien dat hij in die periode ook moet leren alleen te zijn. In mijn enthousiasme ben ik toen vergeten dat met hem te oefenen en dat zal me ook geen tweede keer overkomen.
De afgelopen jaren heb ik het heus nog wel geprobeerd, o.a. met benchtraining, maar de buren hadden geen geduld met ons en ik reageerde daar waarschijnlijk gespannen op.
In mijn huis zijn de spanningen met de buren inmiddels zo hoog opgelopen dat ik daar niet eens meer met hem durf te oefenen en hebben we (hij) onze draai gevonden. Maar het gaat niet helemaal zoals ik wil. Dat janken doet hij overigens alleen als ik hem alleen laat; als hij bij een ander is en die laat hem vervolgens alleen, is er niets aan de hand. Hij is volledig gefocust op mij en dat begin ik spuugzat te worden. Hij slaapt al maanden bij mij omdat hij de tent op stelten zette als ik het in mijn hoofd haalde hem beneden te laten. Uit angst voor de buren zag ik gewoon geen andere mogelijkheid hem dan maar mee naar boven te nemen.
Nu we een maandje in mijn ouders huis zijn getrokken (geen buren) heb ik me voorgenomen dat ik nog een poging wil wagen dit te veranderend.
De eerste nacht alleen beneden in de keuken heeft hij non-stop geloeid terwijl ik diverse keren boos naar beneden was gegaan. De tweede nacht besloot ik hem, hoe moeilijk ik dat ook vond, volledig te negeren en heeft hij wederom non-stop gejankt, zonder dat ik hem beloonde met aandacht.
De derde nacht heb ik hem in de bijkeuken gestopt; dan zat er tenminste nog een extra deur tussen als geluidsisolatie. Tussen hem en mij zaten nu 4 deuren en nog hoorde ik hem de hele nacht te keer gaan, maar dit keer kon ik er zelf tenminste bij slapen; misschien ook wel vanwege het feit dat ik zelf 2 nachten geen oog heb dichtgedaan. Hij lag nu net zo ver bij mij vandaan als dat mijn eigen buren 2 huizen verderop; dit zou ik thuis nooit hebben kunnen volhouden.
De nachten daarna jankte hij nog wel, maar nu hield hij het steeds maar een minuutje vol en werd dan uit zichzelf stil en vannacht heb ik hem eigenlijk helemaal niet meer gehoord. Zou het muntje dan toch gaan vallen?
Vanaf volgende week, als het hier in huis weer een keer rustig is, wil ik hem ook alleen gaan laten terwijl ik steeds een paar minuten wegga of een boodschapje haal.
Ik weet dat hij waarschijnlijk te oud is om dit nu nog te kunnen veranderen; het is nu of nooit wat mij betreft. Ik ben al heel tevreden als hij alleen kan blijven tijdens een korte boodschap en als hij weer 's-nachts beneden slaapt. Maar deze kans is voor mij te mooi om er geen gebruik van te maken.

[Ariënne]

Ik ben zeer benieuwd of je het nu echt hebt doorbroken. Martine.

[Jeanette]

Het klinkt heel goed Martine.
Ik hoop echt voor je dat het lukt.
Maar hoop er niet teveel op.
Het kan zijn dat hij het in dit huis accepteert, maar vervolgens als alles weer bij het oude is, weer in zijn oude gedrag vervalt.

Logeerhonden hier passen zich ook aan aan de omstandigheden bij ons thuis. B.v. op de bank mogen. En toch doen ze dan thuisgekomen niet...want dáár mag het niet.

Ik zal voor je duimen.

[Martine]

Ik vrees ook het ergste, maar niet geschoten...

Wat hij misschien wel kan leren is dat ik niet meer op elke kik zal reageren; misschien stopt het janken 's-nachts dan toch wel na een paar minuten...

[Jiske87]

Wel erg fijn dat je nu kan oefenen zonder die druk ban eventuele buren te hebben. Zo te lezen werpt het zijn vruchten af

Misschien een tip van ook een eerste hondeneigenaar:
Moos krijgt altijd een dentastick als ik het huis uit ga. Dit is een beetje per ongeluk "het teken" dat ik weg ga geworden. Als ik haar niets of een ander snoepje geef, snapt ze niet wat ik ga doen en denkt ze dat ze mee mag... Mét dentastick blijft ze lekker op het vloerkleed liggen en kijkt ze niet op of om van mijn 'doei'.

Nu heb ik nooit problemen gehad met haar alleen thuis laten, maar misschien kun je Bobbie nu elke keer iets lekkers (geef het ook een andere naam dan koekje/snoepje/botje etc) geven als je het huis verlaat... Na een tijdje denkt hij vast ook: dentastick betekent dat mijn baasje zometeen weer terugkomt.

Bij ons is het heel natuurlijk zo ontstaan, maar ik kan me voorstellen dat elke hond een heel lekker snoepje met iets gaat associeren als hij het steeds krijgt op een bepaald moment.

Succes met alles, ik ben ervan overtuigd dat ook oudere hondjes te trainen zijn

[Martine]

Al strooi ik de vloer vol met allerlei lekkers; als ik hem alleen laat is hij zo gestrest dat hij niet aan eten moet denken. Hij zal niets aanraken. Hij begon altijd pas aan zijn gevulde lievelingsKong als ik weer veilig terug op het nest was.

[Erna]

Fijn dat dit al vast goed gaat Martine, maar het ene huis is het andere niet.
Die ervaring heb ik met Lisa ook. Hier bang voor harde geluiden, bij Corrie kijkt ze alleen maar even op, om vervolgens weer verder te slapen.
Bij Corrie binnen een mum op de bank, hier heeft ze dat nog nooit geprobeerd.
Gaan je buren ooit op vakantie? In zo'n periode zou je het thuis ook kunnen proberen of het lukt. Succes verder.

[Martine]

Gaan je buren ooit op vakantie? In zo'n periode zou je het thuis ook kunnen proberen of het lukt. Succes verder.

Jawel, maar natuurlijk nooit tegelijk met het hele blok...

[Erna]

Gaan je buren ooit op vakantie? In zo'n periode zou je het thuis ook kunnen proberen of het lukt. Succes verder.

Jawel, maar natuurlijk nooit tegelijk met het hele blok...

Misschien is het aan de andere buren uit te leggen.

[loes]

Jelle heeft hetzelfde probleem (inclusief boven slapen) en het is ook op dezelfde wijze ontstaan.
Hij is daarom steeds vaker hier.
Samen met de meiden was hij stil als we samen weggingen/ze even alleen gelaten werden, maar bij een vorige oppasperiode was ik net beneden toen ik hem hoorde loeien. Nu nemen we ze alle drie mee want we willen geen gezeur.
Ik ben ook benieuwd of Bobbies patroon is doorbroken. Zou zeker fijn zijn als hij in ieder geval lekker 's nachts beneden blijft .

[Erna]

Ook vervelend Loes. hoop niet dat jullie honden het geloei van Jelle over zullen nemen. Lastig dat je ze nu alle drie mee moet nemen.

[Martine]

Hoezo op het juiste moment iemand tegenkomen...?

Ik liep net met Bobbie in het bos en toen kwam ik een vriendin tegen die daar met haar vriendin de hondjes liep uit te laten. Nou wil het ongelooflijke toeval dat deze vriendin honden-gedragstherapeute is. Zij kende Bobbie al omdat mijn vriendin de oppas van Bobbie is en we kwamen in gesprek over ons jank-probleem. Ze vertelde dat hij, afgaande op wat ik vertelde en wat zij van hem wist, hoogstwaarschijnlijk last heeft van scheidingsangst. (dat is dus wat anders dan verlatingsangst) En dat er wel wat aan te doen is, maar dat ik daar een lange adem voor nodig heb... Binnenkort komen ze samen eens op de koffie en dan komt ze Bobbie en mij observeren.
Ik ben heel benieuwd...!
Ook verklaarde zij de plotselinge vele haaruitval van Bobbie; zij denkt dat dit te wijten is aan stress en dat zou heel goed kunnen gezien zijn reactie op mijn besluit hem 's-nachts alleen te laten. Sommige honden schijnen direct na een bezoekje aan de DA ook wel eens hele plukken haar te verliezen vanwege de stress. Hier zou ik nou zelf nooit aan gedacht hebben...

Gelukkig vond ze wel dat ik goed bezig was. (ik hoor dat heel graag nu mijn Bobberdebob het zo moeilijk heeft met mijn nieuwe aanpak...)

[loes]

[Jeanette]

Komt dat even goed uit.