Angst voor honden / bench

[Renate]

Tjonge het is een lang verhaal geworden. Heb je even?


Het dochtertje (bijna 4) van mijn vriendin is bang voor honden. Niet een beetje, echt heel erg. Onze Phoebe was nogal onstuimig in haar begroetingen, dus hebben we haar aangeleerd dat ze in de bench gaat zitten als er bezoek komt. Ik roep haar als zij het bezoek mag komen begroeten, maar als dit kindje op bezoek komt, moet Phoebe toch echt in de bench of in de tuin blijven, want het kind raakt compleet in paniek. Mijn vriendin is ook niet gek op dieren en heeft de angst onbewust een beetje aangewakkerd. Als er een hond aan kwam (aangelijnd) snel bij mama mogen zitten of in de buggy of zelfs aan de andere kant van de straat gaan lopen.
Phoebe is een heel rustig hondje. Als ze je eenmaal begroet heeft, gaat ze ergens liggen, met haar speelgoed in de weer of met Dana (mijn dochter) stoeien.
Phoebe doet het ook prima in de bench (het is een hele grote) en slaapt braaf haar tijd uit als dit kindje komt spelen. Ik weet dat Phoebe op de laatste plaats komt in de rangorde, maar toch vind ik het jammer dat het zo moet. Zeker omdat dit kindje Phoebe de laatste 2 keer dat ze op bezoek was aan het uitdagen was. Ik heb haar de laatste keer streng toegesproken en gezegd dat ik de bench open maak als ze dag nog eens doet. Het was meteen over. Wat vinden jullie hiervan?
Mijn vriendin is me heel dierbaar, en haar dochter(s) natuurlijk ook en dus wil ik het niet op de spits drijven.
Dana en Romy waren ook allebei bang voor dieren. Phoebe heeft dat compleet veranderd. Dana doet alles met die hond. Ik kan haar geen groter plezier doen, dan haar meenemen naar het loslaatveldje en Phoebe laten spelen met andere honden. Prachtig vindt ze dat! Ik weet nog dat ze op bezoek bij een tante van Martijn niet van onze schoot af durfden omdat die een uit de kluiten gewassen labradoorpup hadden. Zo lomp als morgen de gehele dag! Nu loopt ze te lachen tussen de Duitse Doggen, Bordeau Doggen en andere honden die net zo groot zijn als zij. Ook Romy heeft flink vooruitgang geboekt. In verband met haar autisme is zij ook bang voor dieren. Het gedrag van dieren is immers onvoorspelbaar en dat is voor autisten eng. Romy heeft er een paar weken langer over gedaan om over haar angst heen te komen, maar inmiddels kijkt ze ook niet meer op of om van een hond. Martijn en ik hebben heel wat kinderboerderijen afgelopen om ze over hun angst heen te helpen, maar niks hielp. Phoebe, ons witte spook, had het zo voor elkaar.
De laatste die bang voor honden is, is mijn moeder. Zij past veel op de kinderen en dus had ik een grote bench aangeschaft omdat Phoebe daar tijdens mijn stagedag in moest blijven. De buurvrouw of een hondenuitlaatservice komen Phoebe 's middags dan uitlaten. Haha, nog voor mijn stage begonnen was, zei mijn moeder toen ze een middagje op kwam passen: "laat 'm maar los hoor. Ik heb geen last van het beestje." Hihi ik wist niet wat ik hoorde. Daar zit ik dan met mijn mega grote bench!
Nu Phoebe al haar tanden gewisseld heeft, laat ik haar regelmatig voor langere en kortere tijden los in huis als we weggaan. Dat gaat hartstikke goed. Ze sloopt niets. Ze heeft niet veel kapot gemaakt ook en er slingert hier nogal wat speelgoed over de vloer. Het enige waar ze geen weerstand tegen kan bieden zijn potloden en waskrijtjes (Martijn kwam al een keer in paniek thuis. We moesten meteen naar de dierenarts want Phoebe poept gifgroen. "Nee hoor schat. Pheebs kon geen weerstand bieden aan een grasgroen wascootje"). Als de kinderen die laten slingeren, vind ik ze versplintert terug in Phoebe's bench.
Eigenlijk kan de bench opgeruimd worden - Phoebe doet het los in huis immers perfect - maar toch zijn er situaties dat de bench nog handig is. Als het dochtertje van mijn vriendin komt of als de kinderen voor het huis spelen en de voordeur openstaat, of voor in de auto, op vakantie... Hebben jullie nog een bench in huis?

Groetjes, Renate

[Jeanette]

Kleine Phoebe klinkt als een echte therapeute. onze ouwe Sam was ook zo. Mensen die bang van honden waren konden het met hem prima vinden, er ging waarschijnlijk heel weinig bedreiging van hem uit .
Volgens mij heeft je vriendin echt mazzel dat Phoebe er is. Springt ze heel erg tegen mensen op als ze komen We houden Stapper aangelijnd als er bange kinderen komen en houden hem echt laag, zodat hij niet kan springen. Dan proberen we het bewuste kind even te laten aaien of praten geruststellend tegen allebei. We prijzen kind en hond . Als de eerste spanning eraf is, en ze letten niet meer zo op elkaar,maken we Stapper los.
Als het kindje het echt te eng vindt en Phoebe is te druk, dan kan ze misschien wel in de bench. Maar eigenlijk is het, met zo'n super hondje, dé gelegenheid om voorzichtig te leren met honden om te gaan. Er zijn overal honden en als het kind zo paniekerig blijft reageren heb je kans dat er iets vervelends gebeurd met vreemde honden. Honden ruiken/zien dat direct en kunnen daar vervelend op reageren. Als bij Stapper het eerste enthousiasme eraf is, dringt hij zich niet meer op. Wandelen helpt ook prima. Twee jongetjes van een vriendin, van drie jaar, vinden het binnenshuis erg eng, maar als Stapper buiten zijn gang gaat en ze hem op afstand kunnen bekijken, kunnen ze er beter mee omgaan. Onze kleinzoons van vijf en zeven zijn ook geen echte helden, ook omdat Stapper erg druk kan doen. Wandelend letten ze lang niet zo erg op elkaar, is me opgevallen en raakt de spanning er wat af.
Moeilijk, zoiets hè. Als kleine Phoebe maar niet het idee krijgt dat ze voor straf in de bench moet. Nou ja, het kindje zeggen dat je de bench openzet als ze plaagt, kwenie Misschien vat ze dat op als bevestiging dat het een enge hond is??? Misschien wil ze voorzichtig toch spelen, maar weet ze niet hoe. Spannend vindt ze het dus wel blijkbaar. Toch een gelegenheid tot nadere positieve kennismaking???
Phoebe lijkt me een geweldige hond.
Trouwens, wij ruimen deze week voor het eerst de nachtbench op (Stapper is 1 jaar, dus laat) De kamer bench ruimden we na een maand of twee/drie op. Het klinkt alsof Phoebe zelf er al aan toe is. 8)

[Ariënne]

Het zou ook geweldig zijn als je vriendin probeerde over haar angst heen te komen.
Dat zou weer goed doorwerken op de kids! En Phoebe lijkt mij, net als Jeanette al aangeeft, daar prima geschikt voor. Zo rustig als ze is!

Onze Vera was de eerste tijd een fanatieke broekspijpenhanger. En sprong en springt nog erg tegen mensen op. Toen mijn moeder kwam logeren, was dat een drama in het begin. Zij heeft een erg dunne huid, die gauw bloedt. En wij hadden dus geen bench....Ik zie inmiddels wel de voordelen van een bench in, maar ja.
En bij dat springend begroeten is het weer goed de hond totaal te negeren, maar dat valt niet mee met die scherpe nagels.

Phoebe kan inmiddels inderdaad wel zonder! Makkelijk hondje hoor!

[Mary]

Mijn ervaring met kinderen die bang zijn is zeer twijfelachtig.
Zo gauw ze de kans krijgen willen die ook graag plagen.
Zelf heb ik de bench in de kamer vier jaar laten staan. Hij ging er
erg graag inliggen. Wij hebben 4 buurmeisjes, allemaal bang,
Wanneer die bij ons in huis zijn maakt Pim dat hij in de bench zit.
(ik doe dan niet de deur dicht)
De meiden mogen daar niet in de buurt komen. Soms is hij buiten
en komt mij heel nadrukkelijk halen. Als ik dan ga kijken wat er aan
de hand is zie ik dat ze met een stok door het gaas naar hem staan
te prikken. De nodige stenen liggen er dan ook al.
De ouders zien het nut van een hond ook niet en doen geen poging
om de verstandhouding te verbeteren.

[Renate]

Ariënne schreef: Het zou ook geweldig zijn als je vriendin probeerde over haar angst heen te komen.

Mijn vriendin is zelf niet bang van honden. Ze houdt er niet van (ivm haren, zand en ander vuil), maar is zeker niet bang. Als ze hier is, haalt ze Phoebe expres een paar keer aan, zodat haar dochter het ziet.

Ariënne schreef: Dat zou weer goed doorwerken op de kids! En Phoebe lijkt mij, net als Jeanette al aangeeft, daar prima geschikt voor. Zo rustig als ze is!

Phoebe is inderdaad een lief en rustig hondje. Mijn oppaskindje Mare was ook zo bang van honden. Haar ouders en grootouders (de laatste hebben zelf altijd honden gehad) vonden dat heel erg jammer. Binnen een dag was ze aan Phoebe gewend en nu is Phoebe zelfs de eerste die ze begroet als ze een dagje komt. Helaas is het zo dat Mare nog steeds bang is voor honden... behalve voor Phoebe's dan!

Jeanette schreef: Springt ze heel erg tegen mensen op als ze komen

Ja Phoebe was erg springerig. Ook een beetje mijn schuld. Ik vind het moeilijk om Phoebe te negeren als ik thuis kom en zij me enthousiast begroet (en daar dus bij springt). Ook Dana reageert altijd heel enthousiast als ze thuis komt en Phoebe staat haar op te wachten. Omdat ze zo ontzettend sprong hebben we haar aangeleerd in de bench te gaan zitten als er bezoek komt. Als ik haar roep komt ze het bezoek begroeten. Het ligt een beetje aan het bezoek of ze daarbij springt. Als het bezoek enthousiast reageert op Phoebe gaat ze inderdaad springen. Ik corrigeer haar dan wel door te zeggen dat ze laag moet blijven. Meestal gaat het dan goed.

Jeanette schreef: We houden Stapper aangelijnd als er bange kinderen komen en houden hem echt laag, zodat hij niet kan springen. Dan proberen we het bewuste kind even te laten aaien of praten geruststellend tegen allebei. We prijzen kind en hond . Als de eerste spanning eraf is, en ze letten niet meer zo op elkaar,maken we Stapper los.

Zo had ik het ook graag willen doen, Jeanette. Op Martijns verjaardag waren onze buurkinderen met Phoebe in de tuin aan het spelen (zij zijn gek op Phoebe en Pheebs is idolaat van hen!) Het dochtertje van mijn vriendin liep met Dana en Romy binnen te spelen. Per ongeluk schoot Phoebe met mijn buurmeisje mee naar binnen en ging bij mijn schoonvader tussen zijn voeten liggen slapen. Het dochtertje van mijn vriendin had niets in de gaten. Tot ze - na zeker een kwartier - zag dat Phoebe binnen was én los. Ze ging compleet door het lint. Gillen, krijsen, we kregen haar bijna niet bedaard. Phoebe schrok zich ook een hoedje. Ik heb haar niet in de bench gedaan, maar aangelijnd bij mijn schoonvader laten zitten. Het dochtertje van mijn vriendin was niet meer te bedaren. Martijn is toen even met Phoebe gaan wandelen en daarna heeft hij Phoebe in de bench gestopt met een lekker kluifje. Zo was het toch geen straf voor haar. 's Nachts heeft mijn vriendin nog met haar dochter opgezeten. Zo sneu. Ik hoop maar dat het nog verbeterd.

Jeanette schreef: Twee jongetjes van een vriendin, van drie jaar, vinden het binnenshuis erg eng, maar als Stapper buiten zijn gang gaat en ze hem op afstand kunnen bekijken, kunnen ze er beter mee omgaan.

Buiten gaat het inderdaad beter. Ik was een keer met Dana en Romy in de speeltuin. Phoebe was er ook bij. De dochter van mijn vriendin kwam met haar grote nicht ook even spelen. Ze moest wel even zeker weten dat Phoebe vast zat, maar ze ging toen wel gewoon spelen. Volgend schooljaar gaan onze dochters allebei naar dezelfde basisschool. Één keer in de week komt dat meisje dan bij ons eten tussen de middag. Ik zal Phoebe eens een paar keer meenemen als ik de meiden uit school ga halen. Misschien dat ze er zo langszaam aan aan went.

Jeanette schreef: Moeilijk, zoiets hè. Als kleine Phoebe maar niet het idee krijgt dat ze voor straf in de bench moet. Nou ja, het kindje zeggen dat je de bench openzet als ze plaagt, kwenie Misschien vat ze dat op als bevestiging dat het een enge hond is??? Misschien wil ze voorzichtig toch spelen, maar weet ze niet hoe. Spannend vindt ze het dus wel blijkbaar.

Ik heb niet het idee dat Phoebe de bench als straf ziet. We gebruiken de bench nooit als straf in ieder geval. En geven haar meestal een lekker kluifje of iets mee in de bench als ze er wat langer in moet.
Misschien was het inderdaad geen slimme zet van mij om te dreigen de bench open te doen, maar ik werd echt een beetje boos op het kind. Phoebe zat - voor háár - al de hele middag in de bench. Ze wilde met de stok van zo'n speelgoedbezempje in de bench steken om Phoebe te prikken. 'Ik kan jou wel pijn doen', zei ze. Dat schoot bij mee toch even in het verkeerd keelgat en toen heb ik gezegd dat ik de bench open zou zetten. Phoebe kan zich in de bench immers niet verweren. Onze kinderen mogen Phoebe helemaal niet storen in de bench. Dat is haar eigen plekje, waar ze zich lekker en veilig terug moet kunnen trekken. Als Phoebe er niet in zit, spelen Dana en Romy wel graag in de bench. Dan leggen ze er een groot laken overheen en is het een tent.
Phoebe vindt dat allemaal prima. We hadden ons geen liever hondje kunnen wensen.

Groetjes, Renate

[Jeanette]

Tsjonge, volgens mij doe je er toch echt vanalles aan.
Phoebe is een schat en als het een beetje lukt is het mooi meegenomen.
Maar ik vraag me nu toch af of er niet iets anders moet gebeuren.
Compleet over haar toeren zijn van een hondje dat nauwelijks bedreigend is, lijkt me toch echt niet oké.
Misschien kan je vriendin eens serieus hulp zoeken/uitzoeken hoe ze haar dochtertje van deze angst af kan helpen.
Nu ben jij met Phoebe wel op alle manieren positief bezig, maar dat lijkt me niet voldoende. Al het initiatief lijkt zo bij jullie te liggen, terwijl het probleem daar niet zit.
Als het meisje deze angst houdt, gaat dat grote problemen geven. Niet bij jullie natuurlijk, maar honden zijn overal.
Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je er zat van was, kleine Phoebe in de bench en het dochtertje dat plaagt, balen hoor.

[rita]

Jessy zit nog steeds vaak in haar bench, zij bijt gewoon graag van alles kapot :evil:
maar een bench is ook een veilige plaats voor een hond, dus mogen vreemde kinderen daar gewoon niet bij komen!

In de vorige buurt hadden we ook buurmeisjes+ moeder die bang waren voor onze herders. na heel veel geduld te hebben gehad, ben ik het anders gaan spelen:
echt de kinderen aangesproken van: die hond doet niets en ik wil niet dat jij gaat huilen/schreeuwen ed. het gaat natuurlijk niet in een paar dagen, maar het werkte fantastisch.
Na een poosje was er niemand bang meer voor welke hond dan ook en hebben ze zelf een Golden retriever gekocht!
laat een kind de hond eerst over de achterkant aaien, is voor zowel de hond als het kind minder bedreigend dan het hoofd met bek en tanden.

[Wendy]

Hoi Renate,

Reageerde dat kindje niet een beetje overdreven dan???
Ik zou denk ik ook proberen uit te leggen, dat ze niet zo tekeer hoeft te gaan, er helemaal nix aan de hand is !!! Maar goed...misschien is dat ook wel gebeurd, en tja, angst moet je toch wel serieus nemen! Ik weet het ook niet....

Bij ons komen ook regelmatig kinderen spelen die behoorlijk bang zijn van onze Pepper (of andere honden)
Ik doe onze Pepper dan ook in de bench, die in de garage staat.
maar soms stoort me dit wel eens hoor, vooral als Pepper al een paar dagen op een rij plaats moet maken voor andere kinderen ! Ik wil mijn hond niet altijd aan de kant doen, omdat er kinderen komen die de hond eng vinden, ze is niet eng !!!!!!!!!!
En dit zijn inderdaad vaak de kids die een gemene trap geven, vaak uit angst om de hond op afstand te houden, maarja...juist die trap..........

Helaas is Peppertje ook zo'n broekhanger, die enthousiast meeloopt, mee wil spelen, en haar tandjes zet in je broek (of met een korte broek.... )
Ook als de kids op de trampoline staan, gaat ze enthousiast staan blaffen, omdat ze graag mee wil spelen, en als ze er dan af komen.......knaag knaag

Maar goed....bange kids is heel erg vervelend !!
Ik heb er ook al vaak mijn hoofd over gebroken hoe ik hier nu het beste mee kan omgaan.
Ik probeer de kids wel altijd uit te leggen dat de hond moet luisteren, ook naar hen !
En dat ze alleen even komt snuffelen wie je bent, en dat ze de handen niet omhoog moeten doen, maar juist open (handpalm naar boven) en laag moeten houden, dat ze beter niet kunnen rennen, omdat Pepper dan denkt dat je speelt, en dus gaat happen (broekhangen!)En bovenal dat ze het hondje GEEN PIJN MOGEN DOEN, want dan doet het hondje hen ook pijn !!!!!!!!!!!!; dit alles in willekeurige volgorde.

Blijft moeilijk............

[Wendy]

Oja, enne....over die bench..
Ik was eigenlijk niet van plan om de bench op te gaan ruimen hoor.
Onze Pepper kan ook al wel een tijdje alleen zijn, uit de bench, maar ik vind het ook wel fijn voor háár.
Tis haar plekje, waar ze ook uit zichzelf in gaat liggen.

Ach, en ze weet eigenlijk ook niet anders; als we gaan slapen of weg gaan, gaat ze in de bench.
Ze krijgt een lekker snoepje of kluifje. Bak vers water.
Kan absoluut geen kwaad, toch

[Jeanette]

Renate, hoe is het eigenlijk met je vriendin en haar dochtertje??

[Renate]

Er is nog niks veranderd. Het kind is nog steeds panisch.
Ze zit inmiddels op een andere school. Op die school hebben ze een kinderboerderij waar de kinderen voor zorgen. De lerares was het ook al opgevallen dat het dochtertje van mijn vriendin vreemd reageerd op de dieren.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook niet veel moeite voor doe. Ze heeft namelijk de vervelende neiging dat ze Phoebe uit anst pijn wil doen. Phoebe zit dus nog steeds in de bench als zij hier is. Eigenlijk meer ter bescherming van Phoebe als andersom.

Gek dat ze doodsbang is voor Phoebe, maar wel het idee komt om Phoebe met een stok te slaan of te prikken?? :x (sorry dan heb je aan mij de verkeerde)

[Erna]

Ik zou Phoebe één keer loslaten als ze zo iets doet, dan is het gelijk over. Want dat is dan jouw stok achter de deur. Als je plaagt, zet ik de bench open.
Hoort misschien niet, maar werkt wel.

Groetjes, Erna.

[Jeanette]

Ik vind het echt heel raar........
Gelukkig dat ze er op school aandacht aan besteden. In ieder geval wordt het gezien.
Die arme Phoebe. Maar wil je vriendin nu ook serieus nadenken over haar dochtertjes gedrag?? Of vindt ze het wel best als Phoebs in de bench zit