Moos & Abel

[Maureen]

[Jan&Willem]

En Timmie is inmiddels ook in zijn nieuwe huis. Moos heeft er helemaal niets van, ik ben de enige die het zwaar heeft volgens mij Ik ben wel erg blij om te weten dat ook hij bij een heel fijn gezin terecht is gekomen. Stelt toch gerust aangezien hij en ik erg op elkaar gesteld waren!

Het is hier nu heel stil, geen pups die aan mijn sok hangen en geen plasjes die ik moet opdweilen. Timmie heeft Moos haar mandje (wat er nog van over was) mee gekregen, dus zijn we na een lange wandeling gaan shoppen om ons verdriet te verwerken (ok, ok, alleen dat van mij dan), we blijven meisjes hè! Moos is een mooi nieuw mandje, een speeltje en bot rijker, ik een deel van haar spaarrekening armer

Al met al heb ik ontzettend genoten van het duo. Ik ben erg blij dat ze in een nieuw warm nest terecht zijn gekomen! (En ik zie ze snel weer hoor!)

We kunnen ons heel goed voorstellen dat dit min of meer definitieve afscheid van die twee pluizebolletjes die je hebt geknuffeld en groot hebt gebracht tot ze klaar waren voor vertrek (Chapeau daarvoor!) moeilijk is.
Wat dat betreft worden reu-eigenaren (zoals wij) wat minder heen en weer geslingerd tussen allerlei emoties.
Maar je zult ze nog vaak genoeg weer zien denk ik zo.
Al met al is het 'n 'project' geweest dat niet zonder slag of stoot is verlopen. De vijf pups die je verwachtte zijn er twee geworden (eigenlijk drie natuurlijk). De natuur laat zich niet dwingen, zoveel is wel duidelijk. Tussen het hele proces door en passant nog even 'n woninginbraak. En Jiske blijft vrolijk en opgewekt, knap hoor!
Count your blessings zou ik zeggen; twee prachtige, kerngezonde, mooie, lieve pups!
Als ze wat ouder zijn en al 'n stukje kunnen wandelen, misschien 'n leuk idee om hier met het hele gezin naar den Bosch te komen.
Dan zal ik Daniëlla met Mees (de oma van Timmie en Lotje) ook vragen, dat vind ze vast leuk, tenslotte hebben we nog steeds contact met haar.
En dan kunnen ze allemaal met het pontje de Dommel over naar de polder. En daarna stoppen we jullie vol met lekkers.
Sterkte meissie met het gemis, maar je weet dat ze hartstikke goed terecht zijn gekomen!
'n Hele dikke knuffel voor jou en Moos van ons en Abel.

[Sylvia & Bob]

Top gedaan hoor mama Moos en Jiske !!! en shoppen ja... daar worden wij allemaal wel vrolijk van toch??

[Erna]

Altijd weer moeilijk als de pups uitvliegen.
Je weet gelukkig dat ze beiden in een fijn gezin terecht zijn gekomen.
En Moos een nieuwe mand.
Jiske en Moos, jullie hebben het fantastisch gedaan.

[Jiske87]

Wat een lieve woorden allemaal

Helaas begon Moos ze gister toch wel te missen. Snel alles opgeruimd en schoongemaakt, ik was alleen nog niet toegekomen aan de nestkist in de slaapkamer. Toen ik daar alle gewassen puppykleedjes aan het ophangen was, ging ze in de kist zitten en heel hard huilen

Snel de nestkist uit elkaar gehaald en weer naar buiten voor een lange wandeling. Thuis aangekomen ging ze weer piepend op zoek... Ik probeer haar maar zoveel mogelijk af te leiden met wandelingen en spelen, maar uiteindelijk blijft ze zoeken. Vannacht heeft ze ook weer veel gehuild.

Hopelijk wordt het in de loop van vandaag minder. Ik heb de buren voor de zekerheid even ingelicht over wat er aan de hand was

[Trix]

Ahhh daar krijg ik een beetje kippenvel van.
Lieve Moos het komt allemaal goed hoor!

[Jeanette]

Ach jee, wat sneu. Dat hebben de dames bij ons nooit gedaan. Die kleine Moos is een echte oermoeder.
Misschien is dat straks ook te merken als ze de pups weer zal zien.
Even goed opvoeden kan dan best aan de orde zijn.
Zelf heb ik dan het idee dat moeder vooral verbaasd en in de war is...dit moet, volgens haar, even rechtgezet. Het is erg brutaal om zo ver van huis te zijn tenslotte.

Sterkte met je moedertje Jiske.
Lekker veel wandelen doet haar vast goed.

[Jiske87]

Dat zou goed kunnen Jeanette. Ze was de pups ook nog helemaal niet zat o.i.d. Ze maakte ze zelfs vaak wakker om te gaan spelen. Heel anders dan haar moeder, die keek al een week niet meer naar haar pups om.

Naast haar kinders is ze dus ook speelmaatjes kwijt, iets waarover ik al een paar weken nadenk is om over een tijdje een hondje extra in huis te halen. Moos is van zichzelf al een vrolijke hond hoor, maar ze bloeide helemaal op met de pups in huis die net zo van spelen hielden als zij!

Ik ga er nog even goed over nadenken en ik moet ook realistisch zijn over de tijd die ik heb voor een eventuele nieuwe huisgenoot. In de zomer heb ik het bijvoorbeeld veel rustiger qua werk dan in de winter. Wellicht wordt het een volgend kind van Moos, een ander ras of een asielhond. Ik ben er nog niet uit!

[Maureen]

Ach, die arme Moos! Toch nog haar kroost kwijt.
Gelukkig ben je er veel voor haar. Maar wel heel triest dat ze er zelfs om loopt te huilen.
Stijnke heeft het er maar bij eentje gehad, die een weekje eerder wegging dan de anderen. 7 weken vond ze te vroeg waarschijnlijk...of het was omdat ze hem niet heeft zien vertrekken in de auto. In huis heeft ze niet gezocht, alleen buiten. Ze heeft zeker een dag of vier lopen zoeken, maar het werd wel steeds minder. De andere 12 heeft ze allemaal zien vertrekken in de auto en ook absoluut niet meer gezocht. Lienke was ze na 8 weken wel zat, al vond ook zij het best dat er uit het tweede nest eentje bleef (Baukje)...

[Charlotte]

Moosje heeft het zwaarder met het vertrek van haar kroost dan verwacht.
Hier hebben de honden daar gelukkig nooit last van gehad.
Lijkt mij heel zielig om aan te horen.

Als ze wat ouder zijn en al 'n stukje kunnen wandelen, misschien 'n leuk idee om hier met het hele gezin naar den Bosch te komen.

Wat een leuk idee, een Vaderdag!

[Martina]

oh je, wat sneu .... ik moet eerlijk bekennen, dat Lotje vannacht ook huilde .... Wij gingen ietsje eerder naar bed, nog even een uitlaatbeurt (plassen) en ik denk ze wilde wel spelen, maar 0.00 uur vond ik ook goed om als slaaptijd te bezien . Dus naar boven, in haar andere slaapplaats met kruik en mamageurdeken, maar ze piepte meteen. Ze zat in een oude grote knaagdierenverblijf ( ), maar ging het ergisteren goed, piepte ze gisteren wel heel hard. Ik had wel ook gelezen, dat als ze zooo hard huilen, ze misschien toch nog moeten of plassen of poepen. Dus ik mijn warme vest aan, naar beneden (meteen stil op mijn arm ) en naar buiten. En ja, hoor wat een grote ..... Dus dat hoopje moest er wel even nog uit Weer na boven, op de slaapplaats en .... .... Ik het hekje (boven dicht) weggehaald en besloten ze in de slaapkamer te laten lopen. Dus dat deed ze ook om vervolgens weer zelf naar haar slaapplaats te lopen. Lekker liggen, maar wel piepen. Ik heb uiteindelijk mijn arm uit mijn bed laten hangen, dat vond ze prima en binnen no time is ze in slaap gevallen - tot vanochtend mijn man om half 8 opstond. Ze lag de hele nacht op haar deken, ondanks dat ze had kunnen wandelen in de kamer. Wel vanochtend nog wat pieperig, maar ook heel speels en knuffelig. Nu is ze weer rustig .... Wie weet, in gedachte bij mama ?

[Martina]

Als ze wat ouder zijn en al 'n stukje kunnen wandelen, misschien 'n leuk idee om hier met het hele gezin naar den Bosch te komen.
Dan zal ik Daniëlla met Mees (de oma van Timmie en Lotje) ook vragen, dat vind ze vast leuk, tenslotte hebben we nog steeds contact met haar.
En dan kunnen ze allemaal met het pontje de Dommel over naar de polder. En daarna stoppen we jullie vol met lekkers.

Dat lijkt mij erg leuk !!

[Pim]

Als ze wat ouder zijn en al 'n stukje kunnen wandelen, misschien 'n leuk idee om hier met het hele gezin naar den Bosch te komen.
Dan zal ik Daniëlla met Mees (de oma van Timmie en Lotje) ook vragen, dat vind ze vast leuk, tenslotte hebben we nog steeds contact met haar.
En dan kunnen ze allemaal met het pontje de Dommel over naar de polder. En daarna stoppen we jullie vol met lekkers.

Leuk plan om te wandelen! (en dat lekkers is ook een uitstekend idee )

[Pim]

En Timmie is inmiddels ook in zijn nieuwe huis.

Inderdaad! Zondag om 12 uur stonden we op de stoep bij Jiske om Timmie op te halen en na gastvrije ontvangst, goede uitleg en ritje van half uur waren we thuis. Verdere belevenissen in de Timmie topic...

Al met al heb ik ontzettend genoten van het duo. Ik ben erg blij dat ze in een nieuw warm nest terecht zijn gekomen! (En ik zie ze snel weer hoor!)

En wij zijn heel blij dat hij uit zo'n warm nest is gekomen! Wat een goede zorg van Jiske, wat een lieve moeder en zusje. We hopen jullie nog vaak te zien!

[Erna]

Ach wat sneu Jiske, afleiden zal zeker helpen.
Hoop dat het inmiddels al weer wat beter gaat. Een dikke knuffel voor Moos.
Misschien is zo'n speelmaatje zo gek nog niet, wie weet in de toekomst.

[Jeanette]

Moos en Abel verschilden nog wel wat in hoogte.
Hoeveel was dat verschil eigenlijk.

[Jan&Willem]

Abel is zo ongeveer 43 cm. schofthoogte, weegt intussen 14.8 kg.
Dat is volgens de dierenarts iets te veel, dus we zijn streng en onverbiddelijk als het gaat om lekkere dingen.
Ik weet wel dat Moos 'n stuk kleiner was, hoeveel precies weet ik niet. Dat kan Jiske je ongetwijfeld zeggen. Wat ik me kan herinneren is dat Abeltje door dat hoogteverschil met Moos moeite had om 'erbij te kunnen'...

[Jeanette]

Een flinkerd hoor, jullie Abel. 14,8 lijkt me ook wel gewichtig.
Onze Stapper was ook ongeveer zo groot en rond de 12,5 kg. Maar bone is natuurlijk ook bepalend.

Toch best een gedoe als het teefje een stukje kleiner is. Op een kussentje zetten klinkt aardig, maar meestal staan ze niet stil.

[Jeanette]

Moos is 36 cm. Leuk om te weten.

[Maureen]

Flink verschil en toch mooie pups