Stijnke en Douwe

[Maureen]

Ach ja, over het afscheid van Dorus-Moos maak ik me geen zorgen. Die komt helemaal goed terecht!
We zullen hem wel missen, maar alles en iedereen is voorbereid op zijn komst.

Met de kou hadden de pups vandaag geen enkel probleem. De hele boel wilde gewoon naar buiten en lekker lang ook nog liefst. Gelukkig kan dat een paar maal per dag. Ze zijn ook al een paar dagen op vier maaltijden per dag en drinken nog zo'n keer of drie wat bij Stijnke. Ze vindt het nog steeds wel even goed, maar niet zo lang meer. En de dames en heren voelen dat ook blijkbaar goed, want ze proberen ook niet steeds als ze haar zien te drinken.
Lienkes pups hadden dat wel heel erg op deze leeftijd. Die werd er helemaal sjaggerijnig van en liet ze lekker aan Mijntje (onze eerste) over.
Dat gaat bij Baukje echt niet lukken. Ze doet erg haar best, maar vindt vijf tegelijk gewoon veel te eng en eigenlijk is eentje al heel griezelig voor haar. Soms staat ze echt te twijfelen of ze nou zo'n ding moet uitdagen om te spelen of toch maar niet. En dan wordt het het laatste. Gelukkig is de echte paniek uitgebleven, die we bij haar wel zien als we vreemde pups tegenkomen.
Morgenochtend mag het hele spul mee naar de club. Twee van de puppytrainers komen ook, en nog wat bekenden en een paar honden die pups leuk vinden.
Dan kunnen ze uitgebreid rennen op een groot veld en veilig kennismaken met wat andere honden. Misschien zelfs wat puppyspelmateriaal testen . Plus de eerste (en tweede) autorit maken.
Leek ons nog wel een leuk avontuurtje voor ze uitvliegen.

[Maureen]

Voor de reis naar de club hadden we een kleine bench uitgevouwen en van een kleedje voorzien. Effe puzzelen hoe die in de auto zou passen, maar het lukte. Toen Stijnke vast ernaast in de auto en pups in de bench. Baukje mocht thuis blijven, want dit was helemaal niet leuk voor haar. Alles stond zo, dat ik er goed zicht op had en ook nog bij kon dus we konden op weg. Het was wel even spannend in het begin, maar alles bleef redelijk rustig, want Stijnke zat er heel rustig naast. Geen wagenzieke pups of andere gekke dingen.
Toen we aankwamen was nog niet iedereen gearriveerd, dus hebben we het spul, met bench en al, eerst warm in de kantine gezet. Veel ohs en ahs en alvast wat vingers in de bench en wiebelende puppiekontjes.
Even later mocht alles naar buiten. Het grote veld was heel niet eng en geweldig om te verkennen. Er werd flink gerend over het veld en dan weer naar een paar benen toe om een aai te halen. Benen zat.
Pippa, een Schapendoesje van een jaar, mocht ook komen kijken. Ze vond het prachtig, maar was wel wat te wild voor sommige pups. Stijnke ging er dan heel rustig alleen maar tussen staan tot iedereen weer gerustgesteld was. Meer had Pippa ook niet nodig om rustiger te worden. King Charles Cavaliertje Bibi kwam voorzichtiger kijken en was natuurlijk ook een paar maatjes kleiner.
Toen iedereen het koud kreeg, mocht het spul in verscheidene jassen mee naar binnen en was er in de kantine nog een knuffeloffensief. Twee meisjes die al bij ons thuis hadden gepuppieknuffeld waren er nu ook en werden direct herkend. Daar zaten meteen pups op schoot. Ook de andere twee kinderen waren ervaren knuffelaars en dat werd gewaardeerd. Natuurlijk waren er ook nog volwassen schoten beschikbaar en was iedereen blij met de vloerverwarming .
Iedereen was het erover eens: het is een mooi nest met vrije, vrolijke en levendige schatjes. We moesten goed tellen voor we weer huiswaarts gingen. Onderweg terug werd er al een klein tukje gedaan.
Langzaam maar zeker raken ze ook allemaal hun gekleurde bandjes kwijt. Ik zie het maar symbolisch voor de groei naar hun nieuwe stekkie. Ze krijgen geen nieuw. Dorus was 'm het eerst kwijt, daarna Mijntje en vandaag Maaike. Alleen de jongste heren hebben 'm nog....

[Ariënne]

Dat was aan alle kanten een hele mooie ervaring. (Ik knuffel even mee, hoor.)

[Erna]

Wat een leuke dag Maureen, en niet alleen voor de puppen.

[Jeanette]

Een feestje en een heel goede ervaring.

[Maureen]

Het is altijd heerlijk als je iets leerzaams zo leuk kunt laten zijn
We hebben na het feest de bench een mooi hoekje in de kamer gegeven. Wij passen er zelf ook nog bij, al wordt het steeds krapper.
De bench werd meteen door de pups in gebruik genomen als veilig slaapplekje. Hij mag blijven staan, zodat ze allemaal er al mee vertrouwd zijn als ze in hun nieuwe huis komen. Ook Stijnke weet het te waarderen. Het was ooit haar bench en als hij vrij is, kruipt ze er lekker in. Helemaal tevreden.

Vanmiddag hebben we afscheid genomen van Dorus-Moos. Alle pups stortten zich op de visite, die direct op de vloer plaatsnamen en iedereen van top tot teen en staart beknuffelden. Toen alle pups versleten waren, viel Dorus-Moos bij de nieuwe bazin op schoot in slaap en de rest sloot zich daar langzaam maar zeker allemaal bij aan. Ze hadden allemaal iets minder gegeten tussen de middag, opdat hij niet misselijk zou worden onderweg. Nu zijn ze dus aardig hongerig. En hij zal ook wel een hapje lusten als hij thuis is.
Stijnke hield eerst alles goed in de gaten, maar toen alles lag te slapen nam ze zichtbaar afstand. Het was o.k..
Pas toen Dorus-Moos zijn halsbandje en riem om kreeg, ging ze nog pontificaal naast hem zitten. Even heel goed opletten wat er ging gebeuren.
Na de laatste knuffels keek ze hem met grote ogen na, controleerde de hal toen de voordeur weer dicht was en ging aan Lies d'r voeten liggen slapen.
Dorus-Moos keek vanuit het boxkleed op schoot aandachtig naar buiten, zijn nieuwe avonturen tegemoet. Hij is er klaar voor en zijn nieuwe baasjes ook.

[Jeanette]

Daar gaan ze....
Maar het is vast en zeker goed zo.
Ze zijn toe aan een eigen plek.

[Charlotte]

Dorus-Moos vandaag al op eigen benen.
Lastig als de eerste over de drempel gaat.
Hoop dat hij een lang en fijn leven bij de nieuwe eigenaren tegemoet gaat.
Dat geld ook voor de andere pups.

[loes]

Dorus een eigen hond geworden. Moeilijk maar ook heel fijn.
Weer een gezin blij, maar die toch ook moeilijke momenten zal hebben, want bij het grootbrengen van een hond weet je toch vaak niet altijd hoe je iets moet aanpakken.
Gelukkig zijn jullie ervaren en zullen ze altijd bij jullie terecht kunnen.

[Maureen]

We hebben al bericht gekregen dat hij de reis goed doorstaan heeft en de kennismaking met Boris, de labrador. Eten lukt nog niet zo, maar alles is ook anders.
En nee, doe maar geen jasje als hij rilt buiten. Het zijn inderdaad de zenuwen eventjes. Gaat vanzelf over..........

Wat Stijnke betreft toch te vroeg gejuicht. Ze is niet gek. Ze wist dat hij de deur uitgegaan was. Dan hoef je binnen dus niet te zoeken. Maar wel buiten!
Bij het uitlaatrondje heeft ze de hele tijd lopen snuiven, luisteren en kijken. Alles wat bewoog kreeg een aarzelende kwispel en dan weer hangende oren. Voor de zekerheid ook de tuin nog gecontroleerd. Pas toen ze echt geen verse geur van hem kon vinden, kwam ze binnen. Controleerde de rest en ging met ze liggen tutten.
Normaal heeft ze buiten alleen oog voor mogelijke katten.......
Hopelijk is ze er volgende week iets meer aan toe, want dit vind ik een stuk moeilijker dan het afscheid van Dorus-Moos.
Gelukkig zijn er zakdoeken uitgevonden.

[Jeanette]

Ach jeetje, het moedertje.
Straks maar heel veel afleiding zoeken met elkaar.

[Ariënne]

Ik hoop dat ze hem gauw weer vergeet... Oeh, wat lijkt me dit moeilijk!
Sterkte voor jullie! En inderdaad, straks is iedereen gewend en blij...

[Erna]

Dorus-Moos op eigen pootjes, even wennen maar zal wel snel gaan met een andere hond in de buurt.
Wat jammer dat Steinke toch is gaan zoeken. Na al jouw verhalen had ik dat ook wel een beetje verwacht, maar leuk is anders natuurlijk.
Hoop dat het afscheid nemen van de andere pups makkelijker zal gaan.

[sammydesmous]

Dorus-Moos als eerste uitgevlogen. Leuke naam heeft hij trouwens gekregen van zijn nieuwe baasjes. Ik hoop dat hij zich heel snel thuis zal gaan voelen in zijn nieuwe huis en met zijn nieuwe vriend de Labrador. Ach Stijnke opzoek naar haar zoon, was wel een beetje te verwachtte. Maar goed dat ze niet allemaal op dezelfde dag vertrekken. Beetje gespreid is voor Stijnke beter. Sterkte voor Stijnke en voor jullie, uit ervaring weet ik dat het uitvliegen van de pups niet leuk is om het maar zachtjes uit te drukken.

José, Sammy & Lieveke

[Maureen]

Ze is niet echt aan het piepen geslagen of paniekerig gaan doen, maar wel de hele avond heel alert gebleven. Zodra ze buiten iets hoorde zat ze overeind en ging dan bijna meteen weer liggen.
Ze leek ook wel extra zorgzaam voor de vier die er nog zijn.
Voor haar is het duidelijk moeilijker dan voor Lienke indertijd. Maar de anderen gaan toch echt volgend weekend allemaal naar hun nieuwe huis. Twee op zaterdag en twee op zondag.

Als ze allemaal weg zijn, gaan we gauw weer een lesje speuren. Dat vindt ze heerlijk en ik ook. De rest van de trainingen begint pas eind februari.

[Nescia]

Wat is dat toch snel gegaan. Nog maar een week van je verhalen genieten.
Arme Stijnke, hoop dat ze er snel overheen is.

[corrie]

Geniet van de laatste dagen.Ik zal de verhalen zeker missen.

[Maureen]

Geniet van de laatste dagen.Ik zal de verhalen zeker missen.

En ik , denk ik, het schrijven ervan. Gelukkig neemt Charlotte voorlopig het stokje even over met de verhalen over Stien.
Stijnke heeft vannacht in ieder geval rustig geslapen en was ook vanochtend niet meer uitgebreid op zoek. En het overgebleven viertal eist echt de aandacht nog op, dus veel tijd hebben we nog niet om erbij stil te staan.
Moos heeft de eerste nacht in zijn nieuwe bedje prima geslapen en windt Labje Boris gewoon om zijn puppiepootje. Kortom hij is helemaal bezig zijn plekje in te richten op zijn manier. En doet precies wat er van hem verwacht wordt: wennen en opgroeien tot echte Smous.

[Ariënne]

Ah, fijn!

[yvonne]

Nou, wat lijkt het me ook moeilijk om ze te zien gaan. Dorus-Moos als eerste.
Fijn om te weten dat het manneke helemaal op z'n plek zit En dat hij maar een fantastisch smouzenleven mag hebben.
Nog even genieten voordat de laatste uitvliegen. En het lijkt me een super idee om te gaan speuren daarna