Ontzwangeren.

[Ariënne]

Ik vind dat Roosje het toch aardig voor haar kiezen heeft gekregen met de keizersnede/sterilisatie/castratie afgelopen woensdag. Af en toe is ze wat rillerig en pieperig. Afgelopen nacht huilde ze als een wolfje. Misschien meer om het zich niet zo lekker voelen en het missen van ons gezelschap dan om wat anders. Niet echt vreemd, lijkt mij. Ze krijgt nog even antibiotica en morgen haar laatste pijnstillers.
Maar haar staartje doet het nog steeds.

[Mary]

Ach, ze kan zich toch best heel naar voelen.
Hopelijk kan het zonder de medicijnen.

[Eveline]

Toen Pip is gesteriliseerd/gecastreerd (baarmoeder en eierstokken, geen keizersnee) was ze de eerste avond helemaal van slag van de narcose. Stond rechtop te doezelen met alleen haar kopje op de grond...heeft vervolgens 4 dagen bijna aan 1 stuk geslapen, wilde niet eten, dronk nauwelijks en begon de 4e avond te rillen: verhoging, had door de mindere weerstand een "soort van griepje" erbij gevangen waarvoor we antibioticum nog kregen. Is alles bijelkaar een week niet haar zelf geweest en krabbelde toen weer op. Het is ook niet niks zo'n ingreep, gelukkig heelt de tijd......

Veel sterkte,

Eveline

[Erna]

Het is natuurlijk toch een hele ingreep geweest. Over een paar dagen zal het al weer veel beter gaan.
Hoe zit het met de melkgift, heeft ze daar last van of is dat niet op gang gekomen.

[Jeanette]

Ach, wat sneu...huilen als een wolfje.
Je voelt je ook zo machteloos.
Maar haar hormonen zijn ook behoorlijk raar door elkaar gekluts.
Daar raakt een hond misschien ook wel van van slag, net als wij.
Misschien nog even mee naar bed nemen
Heb je haar temperatuur nog opgenomen?
Ze pikt misschien ook jullie stemming op?
Hoe is Vera?

[Ariënne]

Het is ook niet zomaar wat.
Vannacht om 1 uur ook weer wolvengehuil. Hoewel ik het niet wil belonen ben ik toch even naar haar toe gegaan en aai haar dan een tijdje. Later in de nacht nog een keer en toen heb ik geroepen, zodat ze weet dat we er zijn. Toen was het meteen goed. Tja, nu geen verlatingsangst ontwikkelen... (Dit zal wel een schoolvoorbeeld zijn van hoe het niet moet, maar toch.) Mee naar bed is ook mijn neiging, maar twee honden erbij.... en Bert wil niet in de hondenmand. :wink2:
Nu na het wandelen is ze ook wat bibberig. Ik denk toch van de inspanning. Ik dek haar vaak wat toe.

Vera is oké.
Temperatuur was gisteren oké, maar ik houd het in de gaten.

Dat was ook wel sneu voor die kleine Pip.

[Jeanette]

Eet ze wel goed?
Misschien is er een Bach-bloesem die erbij past?
Tja....troosten mag volgens mij best als het verdriet zo groot is.
Later bouw je het gewoon weer af als haar weerstand groter is.

[Ariënne]

Dacht ik ook al aan, aan die BB. Of het verdriet is? Traumatisch is het wel. Ik zou even kunnen overleggen.

Net erg gebibber en gepiep en gooide ze haar eten er voor het eerst uit (met medicijnen? Ik kon het niet terugvinden.). Dat lucht nu wel op.
Temp 38, betekent wat verhoging in haar geval, lijkt mij.

[Mary]

Niet verder vertellen hoor, maar ik zou haar ook mee naar bed nemen.

[Ariënne]

Ja, ik weet het Mary.
Bert maar even zover zien te krijgen.
Nou word ik er zelf ook weer verdrietig van.

[Martine]

Niet verder vertellen hoor, maar ik zou haar ook mee naar bed nemen.

Ach dat meisje toch...
De hormonen gieren door haar lijf; ineens is ze 's-nachts weer alleen (ze genoot vast enorm van jullie beneden-kampeer-actie), pijn in haar buikje en vriend Japie is ook al nergens meer te bekennen. Het zou wel heel raar zijn als ze daar niet van van slag is... Vertroetel haar nog maar even wat extra en laat de situatie zich eerst maar weer eens normaliseren. Opvoeden kan later wel weer...
Misschien helpt het om een knuffel in haar mandje leggen? Dan kan ze daar haar moederinstincten op uitleven.

groet, Martine

[karin73]

Arme Roosje, hopen dat ze snel weer lekker in haar velletje zit, dat zal best flink tijd nodig hebben.

[Ariënne]

Ja, het heeft echt even tijd nodig.

Naar knuffels kijkt ze niet extra om, Martine

Ja, het is natuurlijk wel sneu om haar nu ineens in haar uppie beneden te laten, terwijl ze juist geruststelling nodig heeft....
Erna vroeg al eerder hoe het met haar melk zat. Melkgift is er helemaal niet. Alles wordt snel weer normaal. Dus ook niet iets waarvan ik denk dat we daar andere puppy's mee en Roosje daarbij hadden kunnen helpen.

De BachBl. mevrouw neemt niet op. Ga het nog proberen.

Japie missen we ook. Heb nog weer postertjes opgehangen.

[Erna]

Hé verdorie Ariënne, het gaat allemaal niet zo lekker.
Roosje zal zich vervelend voelen, haar hormonen huishouding in de war, ze heeft misschien ook wel pijn.
Nu is de vraag natuurlijk, komt dat alleen door de behoorlijke ingreep, Pip was daardoor ook een aantal dagen heel erg van slag, beroerd.
Dat wolvengehuil is wel anders. Zou ze Kleine Beer toch missen? Je kan niet in haar koppie kijken jammer genoeg. Als je haar niet mee naar bed kan nemen ga je toch weer beneden slapen tot Roosje weer de oude is.
Ze heeft nu extra aandacht nodig, als ze weer in orde is ga je dit langzaam afbouwen.
En ook Japie nog steeds niet terecht, je wil weten wat er met haar gebeurt is. Het zit jullie wel heel erg tegen, alles komt tegelijk. :hug:

[loes]

Ik zou ook bij haar blijven 's nachts. Misschien een iets zwaardere pijnstiller voor de nacht?
Is de hele boel bij haar eruit?

[Ariënne]

Gaan we doen. Het spijt me al dat ik het niet deed...
Volgens mij is de hele boel er uit, ja. Weet niet hoe het zit met de eierstokken.
Mij DA heeft helaas geen dienst. We moeten naar Veendam en dat moet dan maar, want de pijnstuillers zijn na vandaag op.

[renske]

Vannacht om 1 uur ook weer wolvengehuil. Hoewel ik het niet wil belonen ben ik toch even naar haar toe gegaan en aai haar dan een tijdje. Later in de nacht nog een keer en toen heb ik geroepen, zodat ze weet dat we er zijn. Toen was het meteen goed. Tja, nu geen verlatingsangst ontwikkelen... (Dit zal wel een schoolvoorbeeld zijn van hoe het niet moet, maar toch.) .

Bij ons hebben de teefjes ook wel eens een fase gehad dat ze 's nachts gingen huilen. Met name rond loopsheid e.d.d, dus echt invloed van de hormonen. Ik zou ook gewoon even laten merken dat je er bent. Mijn ervaring was, dat wanneer je vanaf een afstand tegen ze praat het meestal al voldoende is. Of ze moeten zo aan het huilen zijn dat ze de hele omgeving vergeten. Er even naar toe en aangeven dat ze niet alleen zijn, lijkt mij alleen maar goed. Niets verwennen, basis zorg voor de hond .

[Ariënne]

We nemen haar straks mee naar boven. :wink2:
Jeanette en Lex zijn even op ziekenbezoek geweest en Roosje vindt vooral het rammelknuffeltje toch echt wel interessant.
Ze heeft vanavond gelukkig lekker liggen slapen. Vind haar wel warm en zal haar zo nog even temperaturen en haar nog een pijnstiller geven.

[Mary]

Allemaal een fijne rustige nacht.

[rini]

Laten we hopen dat Roosje er gauw bovenop komt en met dit hondenweer kan je niet anders dan op bed